در این مقاله پژوهشی نویسنده در ابتدا اشاره ای به سیر تاریخی شروع اختلافات میان مصر و ایران و اقدامات متقابل طرفین علیه یکدیگر دارد. برای مثال در این زمینه به میزبانی مصر در زمان رئیس جمهور وقت آن "انور سادات" از محمد رضا پهلوی و پس از آن حمایت مصر از عراق در جنگ 8 ساله تحمیلی اشاره می کند و متقابلا هم اشاره ای به نام گذاری یکی از خیابان های تهران به نام "خالد اسلامبولی" عامل کشته شدن انور السادات و نیز حمایت ایران از گروه های اسلامگرا در مصر -به زعم قاهره- از طرف ایران اشاره دارد. پس از آن نویسنده اشاره ای به اولین تلاش ها در سال 2004 برای عادی سازی روابط میان ایران و مصر و سپس تلاشی دوباره در همین جهت در سال 2011 دارد و سپس در مقاله خود به سال 2021 می رسد که شاهد تلاشی دیگر برای عادی سازی روابط میان این دو قدرت منطقه ای این بار با وساطت عراق و ایضا عمان هستیم که البته در این مقاله تمرکز نویسنده از نظر وساطت بیشتر بر روی نقش عراق است. نشانه های احتمال بهبودی روابط میان ایران و مصر چیست؟ در پاسخ به این سؤال نویسنده مقاله، این نشانه ها را به سه بخش تقسیم می کند: 1-اظهارنظرها و اقدامات مثبت مسئولان سیاسی طرفین 2-جلسات محرمانه مسئولان امنیتی طرفین 3-فعال سازی "دیپلماسی تسلیت" میان وزاتخانه های خارجه دو کشور در توضیح مورد اول از این نشانه ها نویسنده به مثال های مختلفی اشاره می کند. یکی از آن ها مربوط به سال 2019 است که هیئتی دیپلماتیک به ریاست "خالد ثروت"، معاون امور آسیایی وزیر خارجه مصر به دفتر حفاظت منافع ایران در قاهره آمده و در مراسم این دفتر به مناسبت سالروز پیروزی انقلاب اسلامی شرکت کرده بود. در همین مراسم نیز "ناصر کنعانی" رئیس دفتر حفظ…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.