در طول تاریخ بشر، پوشش (ستر) جزئی از نیازهای فرهنگی و اجتماعی و رهنمودهای صادره از سوی مراجع دینی بوده است. با این حال، طی دو قرن اخیر به تدریج شاهد ظهور مفهومی متمایز و سیاسی از پوشش در تعدادی از جوامع مسلمان و به ویژه استفاده از اصطلاح حجاب به جای پوشش در ایران هستیم. برای زنان ایرانی، حجاب دو قرن است که مفهوم سیاسی دارد. حجاب بارها در تظاهرات مردمی علیه حکومت اخیراً در ناآرامی پس از مرگ مهسا امینی نمود یافته است. حجاب به معنای گوشه گیری زنان از جامعه و در خانه ماندن آنهاست. در مقابل، ستر صرفاً به معنای پوششی برای دوری از نگاه دیگری اطلاق می شود که در صورت اختلاط جنسیت ها ضروری تلقی می شود. فقدان ارجاع به تعبیر حجاب به عنوان پوشش زنان به ویژه در تحریرالوسیله [امام] خمینی، که شامل مجموعه ای از احکام برگرفته از فقه شیعه است، آشکار است. ولی وی در سخنرانی های سیاسی خود از حجاب در مورد پوشش زنان استفاده می کرد. این تفاوت بین نوشته‌های مذهبی و سیاسی نشان‌دهنده نقش سیاسی فزاینده‌ای است که پوشش زنان در جامعه ایران ایفا می‌کرد. پس از جنگ جهانی اول، رژیم‌های سکولار در تعدادی از کشورهای مسلمان پدید آمدند و در برخی از آن‌ها، پوشش زنان به صراحت تنظیم و سیاست‌گذاری شد. در ترکیه، کمال آتاتورک زنان را از پوشش حجاب در حین کار در مؤسسات دولتی یا حضور در مدرسه یا دانشگاه منع کرد. در ایران، رضا پهلوی به شدت از تصمیم آتاتورک الهام گرفت. هر دو نفر به دنبال ایجاد دولت‌ملت های جدید و سکولاریزه در سرزمین هایی بودند که قبلاً توسط عثمانی یا قاجار اداره می شد که در آن اقتدار مذهبی و سکولار در هم تنیده شده بود. بسیاری از پژوهشگران، سخنان پهلوی در مورد توانمندسازی زنان را بهانه ای برای سرکوب مردم ایران،…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.