دو چهره رقیب اسلام سیاسی پس از قیام 2011 در تونس، النهضه و گروههای جهادی بودند. النهضه به یکی از قدرتمندترین احزاب سیاسی تبدیل شد، در حالی که سه گروه مختلف جهادی از تاکتیک های خشونت آمیز برای افزایش حمایت عمومی استفاده کردند. النهضه تنش بین رقبا در سال 2013 تشدید شد، زمانی که القاعده در مغرب، النهضه را محکوم کرد. این سازمان هشدار داد:«فریب مردمی را نخورید که با تزیین دموکراسی، به آن دعوت می کنند و به آن جامه مذهبی می دهند». آنها از چالش‌های اقتصادی دولت، از جمله بیکاری، برای جلب همدردی عمومی استفاده کردند. با افزایش ترورها و بمب گذاری های جهادی، معترضان در سال 2013، النهضه را به دلیل ناتوانی در مهار ستیزه جویان مقصر دانستند. در انتخابات 2014، النهضه 20 کرسی و در انتخابات 2019، 17 کرسی را از دست داد. در سال 2021، النهضه توسط رئیس جمهور قیس سعید، که حزب را منحل و دستور دستگیری غنوشی و دیگر رهبران حزب را صادر کرد، مجبور به ترک سیاست شد. حماسه النهضه تصویری از تنش‌های بین جنبش‌های اسلام‌گرا و احزاب سیاسی سکولار در شمال آفریقا و خاورمیانه است. با تکامل جنبش، حتی سعی کرد هویت اسلامی رسمی خود را کنار بگذارد. راشد غنوشی، رهبر النهضه، در کنگره حزب در سال 2016 گفت:«ما دموکرات‌های مسلمان هستیم که دیگر ادعای اسلام سیاسی نداریم». النهضه از لحاظ تاریخی امتیازاتی به احزاب سکولار داده بود. اما سخنرانی غنوشی باعث ایجاد شک و تردید در میان رقبای سیاسی و ناظران خارجی شد. اختلافات بین نیروهای اسلام‌گرا و سکولار در تونس زمانی عمیق‌تر شد که قیس سعید با حکمی نخست‌وزیر و قضات جدید را منصوب کرد و بعداً قانون اساسی جدیدی را ارائه کرد. گروه های شبه نظامی جهادگرایی پس از قیام 2011، که دولت خودکامه رئیس جمهور بن علی را سرنگون کرد، افزایش یافت. اسلام گرایان از زندان آزاد…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.