وقتی ایران در ۱4آوریل بیش از ۳۰۰ موشک و هواپیما بدون سرنشین را به سمت اسرائیل هدایت کرد، اردن به جلوگیری از این حمله کمک کرد. گزارش‌های اولیه رسانه‌ها نشان می‌داد که چندین کشور عربی دیگر در دفاع از اسرائیل کمک کرده‌اند، تلاش‌هایی که بعداً تکذیب شد. با این وجود، یک گروه از رهبران اسرائیلی و همچنین برخی از ناظران در واشنگتن، این اعمال را به عنوان نشانه‌ای از یک تغییرات عمده تفسیر کردند. این استدلال ادامه داد که این کشور‌های عربی اگر درگیری با ایران همچنان تشدید شود، طرف اسرائیل خواهند بود. هرزی هالوی، رئیس ستاد نیرو‌های دفاعی اسرائیل، اعلام کرد که حمله ایران «فرصت‌های جدیدی برای همکاری در خاورمیانه ایجاد کرده است.» پس از اینکه اسرائیل با حمله نسبتاً محدود به یک مرکز نظامی در ایران به حمله ایران پاسخ داد، دیوید ایگناتیوس، روزنامه‌نگار واشنگتن پست، اظهار داشت که اسرائیل «مانند رهبر ائتلاف منطقه‌ای علیه ایران رفتار می‌کند.» به نظر ایگناتیوس، این یک «تغییر الگوی بالقوه برای اسرائیل» بود، که به خاورمیانه «شکل جدیدی» می‌داد. این ارزیابی‌ها نمی‌توانند پیچیدگی چالش‌های منطقه را درک کنند. واقعیت‌های منطقه که مانع همکاری عرب-اسرائیلی می‌شود به طور قابل توجهی تغییر نکرده است. حتی قبل از طوفان الاقصی، کشور‌های عربی که توافقنامه ابراهیم ۲۰۲۰ را امضا کردند، با پذیرش عادی‌سازی با اسرائیل، از حمایت نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو از گسترش شهرک‌سازی‌های اسرائیلی در کرانه باختری و تلاش‌های وزیران راست افراطی خود برای تضعیف وضعیت موجود در بیت المقدس ناامید شدند. پس از اینکه اسرائیل عملیات نظامی خود را در غزه در ماه اکتبر آغاز کرد، رهبران عرب حتی بیشتر در حمایت آشکار از اسرائیل تردید کردند و ترسدند که این حمایت، به مشروعیت داخلی آن‌ها آسیب برساند. هیچ چیز در مورد واکنش عرب‌ها به این دور از رویارویی ایران و اسرائیل نشان نمی‌دهد که مواضع آن‌ها تغییر کرده است. این کشورها همچنان…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.