موضوع فلسطین اساساً ناشی از عدم ایجاد کشورهای مستقل یهودی و عربی است که در قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1947 پیش بینی شده بود. در حال حاضر بخش زیادی از اراضی تعیین شده برای کشور فلسطین تحت اشغال اسرائیل است. کنترل کانال سوئز که از مهمترین مسیرهای تجاری و کنترل ذخایر غنی هیدروکربنی در منطقه یکی دیگر از اهدافی است که غرب به خاطر آن، به حمایت از تسلط اسرائیل بر فلسطین ادامه داد. و آنها با سوءاستفاده از قدرت خود در شورای امنیت، مانع تشکیل کشور فلسطین شدند. تضمین صلح و امنیت بین المللی وظیفه اصلی سازمان ملل است. برای تحقق این امر، اصلاح شورای امنیت سازمان ملل متحد ضروری است. ساختار شورای امنیت که پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شد، اول از همه، باید تعداد اعضای دائمی شورای امنیت با رعایت اصل نمایندگی عادلانه افزایش یابد. ثانیاً، امتیاز «وتو» که به اعضای دائم داده می‌شود باید پایان یابد. در نهایت، تصمیمات باید با اکثریت واجد شرایط اتخاذ شود. مشکل دیگر فقدان مکانیزم تحریم بازدارنده برای اجرای قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد است. بسیاری از تصمیمات شورای امنیت در مورد خاورمیانه به دلیل این کمبود تا به امروز اجرایی نشده است. در شرایط کنونی، یکی از عوامل عدم ثبات در خاورمیانه، ناکامی پنج قدرت جهانی در دستیابی به توافق بر سر برنامه های خود برای منطقه است. گام های زیر را می توان برای سهولت راه حل سه مشکل اساسی ذکر شده در ابتدا انجام داد. راه حل دو کشوری برای مسئله فلسطین ضروری است. کشور مستقل فلسطین با مرزهای 1967 و بیت المقدس شرقی به عنوان پایتخت آن باید در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شود. تحقق این امر منوط به تایید اسرائیل است. این تنها در صورتی امکان پذیر است که آمریکا اسرائیل را متقاعد کند. انتظار وجود چنین…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.