هیچیک از اقدامات آمریکا اعم از هشدارها، تشکیل ائتلاف، رهگیری محمولههای تسلیحاتی و حتی حملات مستقیم نظامی، موجب توقف عملیات انصارالله نشده است. تأخیر آمریکا در پاسخ به حملات، موجب جسارت این گروه شده است. اینکه ایالات متحده و شرکای آن اکنون با واقعیتی مواجه شده اند که امیدوار بودند از آن اجتناب کنند طنزی تاسف بار است. اما درسی برای آینده نیز به همراه دارد. ایالات متحده و شرکای آن با انتظار طولانی برای مقابله به مثل، دادن اخطار پس از اخطار، و ارسال پیام مبتنی بر قصد خود برای انجام حملات از قبل، شبه نظامیانی را که بر بیشتر یمن تسلط دارند، جسور کردند. درسی که انصارالله آموخته این است که «میتواند بدون مواجهه با انتقام سریع، به منافع واشنگتن حمله کند و سپس فرصت کند تا برای ضدحمله آمریکا آماده شود. اگر ایالات متحده زودتر و قاطعتر عمل میکرد، آنها یا از تشدید تنش منصرف میشدند یا واشنگتن اکنون در مسیر خوبی برای کاهش تواناییهای این گروه قرار میگرفت». مانند همه قدرتهای نظامی، حوثیها محدودیتهایی دارند و ایالات متحده میتواند به این گروه ضربه بزند تا جایی که دیگر نتواند به اهدافی در دریای سرخ حمله کند. با این حال، ترکیب محدودیت و پیام واشنگتن شکست خورد. حتی زمانی که ایالات متحده نیروهای خود را در دریای سرخ جمع کرد و هشدارهای مکرر صادر کرد، حوثی ها حملات خود را افزایش دادند. پافشاری انصارالله روشن میسازد که واشنگتن باید با جدیت بیشتری راه اول را در نظر میگرفت. اگر ایالات متحده به حملات انصارالله در ماه نوامبر با جستجوی فوری انبارهای تسلیحاتی، پرتابکنندههای موشک و ایستگاههای رادار پاسخ میداد، عزم ایالات متحده را نشان میداد و در عین حال توانایی انصارالله را برای ادامه حملات خود به شدت تضعیف میکرد. حملات انصارالله صرفاً به سوی کشتی یا نفتکشی که مبدأ یا مقصدش فلسطین اشغالی باشد نبوده و…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.