شاکیان این لایحه یکی پس از دیگری شهادت دادند که چگونه اثرات گرم شدن سیاره در حال حاضر باعث درد جسمی، عاطفی و مالی آنها شده است.
مایکل راسل، دستیار دادستان کل مونتانا در سخنرانی آغازین خود گفت:«جمعیت 1.1 میلیونی مونتانا برای ارزیابی تغییرات آب و هوایی بسیار کوچک است.» وکلای شاکیان با اشاره به ردپای بیش از حد انرژی بر وضعیت مونتانا سعی کرده‌اند در این بحث خللی ایجاد کنند. این احتمال وجود دارد که پرونده به دادگاه عالی ایالات متحده برسد.
در دوران غرب وحشی سال 1889، قانون اساسی اصلی مونتانا تحت هدایت یک بارون به نام ویلیام کلارک نوشته شد، اما کمتر از یک قرن بعد، استخراج معادن و قطع درختان صدمه آشکاری به رودخانه‌ها، آسمان‌ها و دامنه‌های کوه وارد کرده بود، درست زمانی که جنبش‌های تغییر اجتماعی و حفاظت از محیط زیست کشور را فراگرفته بود.
این پس‌زمینه در زمانی بود که در سال 1972، 100 مونتانی از هر طبقه‌ای در شهر Last Chance Gulch گرد هم آمدند تا یک قانون اساسی جدید تنظیم کنند. مائه نان الینگسون جوان‌ترین نماینده در آن زمان بود، و زمانی که قصد داشتند بند «یک محیط پاک و سالم برای نسل‌های حال و آینده» را تصویب کنند، او اولین شاهد و مدافع بود. او شهادت داد: «فکر می‌کنم این مهم بود که این قانون اساسی روشن کند که شهروندان می‌توانند حق خود را برای داشتن یک محیط پاک اجرا کنند و منتظر نمانند تا آلودگی یا آسیب وارد شود». دادگاه عالی مونتانا در حکمی در سال 1999 با او موافقت کرد.