ناظران غربی اغلب فرآیند تصمیم گیری امنیت ملی ایران را تمرینی از بالا به پایین توسط رهبر معظم انقلاب می دانند. با این حال، در واقعیت، این یک فرآیند چانه زنی است که در آن رقابت داخلی و ایجاد اجماع، خروجی های سیاست را شکل می دهد. بحث های داخلی در مورد موضوعات کلیدی نقش مهمی در چارچوب بندی، شکل گیری، و فروش سیاست های خارجی و امنیتی ایفا می کند. علی‌رغم محدودیت‌های قابل‌توجه در حکومت برای گفتار مخالفت‌آمیز، این بحث‌ها می‌تواند شدید باشد و صداهایی را از بسیاری از طیف‌های سیاسی در بر گیرد. در غرب - به‌ویژه در ایالات متحده - تفاوت‌های ظریف این بحث‌ها گم می‌شوند، یا در پوشش لفاظی‌های شعاری غرق می‌شوند. بحث داخلی ایران در مورد مسائل کلیدی سیاست خارجی و امنیت ملی چه تأثیری بر خروجی‌ها و موضع سیاست آن کشور در صحنه بین‌المللی و در مقابل ایالات متحده دارد؟ پویایی بحث امنیت ملی ایران نشان می‌دهد که چگونه مراکز مختلف قدرت در تهران به ایده‌های کلیدی امنیت ملی و سیاست خارجی واکنش نشان داده‌اند، جایی که سطحی از اجماع وجود دارد، و همچنین زمینه‌های تغییر و تداوم وجود دارد. در بحث خروجی های سیاسی ناشی از آن. اجماع گسترده درون نظام (که توسط مقام معظم رهبری رسمیت یافته است) با خطوط قرمز ایران مطابقت دارد، اما در مواردی که اختلاف نظر قابل توجهی وجود دارد، فرصت‌هایی برای مذاکره وجود دارد. درک اینکه نظام در کجا توافق نظر دارد و در کجا تنش وجود دارد برای توسعه یک سیاست واقع بینانه در مورد ایران و اطمینان از مشارکت موفقیت آمیز در هر مذاکره آتی ضروری است. از زمانی که انقلاب اسلامی، ایران را از اردوگاه کشورهای همسو با ایالات متحده به قلمرو دشمنان ایالات متحده منتقل کرد، دولت های پی در پی ایالات متحده تلاش کردند تا رفتار ایران را تغییر دهند. برای این…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.