زمانی که روسیه از کمک چین، کره شمالی و ایران در جنگ خود علیه اوکراین استفاده کرد، برخی مقامات آمریکایی و بریتانیایی شروع به صحبت درباره یک «محور» جدید کردند. به نظر میرسید که این چهار کشور با خشم، اقتدارگرایی و خصومت علیه ایالات متحده و متحدانش متحد شدهاند. اما فروش پهپاد و موشکهای بالستیک ایران به روسیه برای جنگ و نفت ارسال شده به چین در زمانهای حساس به نتیجه نرسید و تردیدهایی را درباره وحدت بین این کشورها ایجاد کرد. هیچ یک از سه کشور دیگر در طول جنگ ایران با اسرائیل یا زمانی که نیروهای آمریکایی سایتهای هستهای ایران را بمباران کردند، برای کمک به ایران نشتافتند. چین و روسیه، که تا حد زیادی دو کشور قدرتمندتر از این چهار کشور هستند، تنها محکومیتهای فرمالیتهای را علیه اقدامات آمریکا صادر کردند، اما هیچ اقدامی برای کمک مادی به ایران انجام ندادند. الکساندر گابویف، مدیر مرکز روسیه و اوراسیا کارنگی، گفت: «واقعیت این درگیری این بود که روسیه و چین به نجات ایران ندویدند.» او افزود: «این فقط محدودیتهای کل ایده محور را آشکار میکند.» او اضافه کرد: «هر یک از آنها کاملاً خودخواه هستند و نمیخواهند در جنگهای دیگران گرفتار شوند. اینها جنگهای بسیار متفاوت و مجموعهای از درگیریهای متفاوت هستند. کشورها لزوماً ساختارها و ارزشها و پیوندهای نهادی مشابهی را که ایالات متحده و متحدانش دارند، به اشتراک نمیگذارند.» هر چهار کشور دارای سیستمهای خودکامه هستند و خصومت با ایالات متحده را در خود جای دادهاند، که به طور سنتی هدفش تضعیف آنها و به چالش کشیدن مشروعیت آنها بوده است.این کشورها همچنین دارای برخی روابط استراتژیک هستند و با انجام تجارت و به اشتراک گذاشتن فناوری تسلیحات با یکدیگر، تحریمهای اقتصادی تحت رهبری ایالات متحده را تضعیف کردهاند. مایکل کیمیج، استاد تاریخ در دانشگاه کاتولیک آمریکا و مقام سابق وزارت امور خارجه که کتابی درباره…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.