نویسنده این گزارش معتقد است شورش واگنر موجب ناآرامی و نگرانی در بین مقامات دولت ایران شد. انتقادات خبرگزاری رسمی فارس و تسنیم و رسانه نورنیوز و همچنین روزنامه کیهان پریگوژین و این شورش، دلیل استناد این نویسنده بوده است. طبق این گزارش، این خبرگزاری و مطبوعات، این شورش را به غرب منتسب کردند و از پوتین جانبداری نمودند. در سطح رسمی، ایران آشکارا از همسایه شمالی خود حمایت کرد. سخنگوی وزارت امور خارجه ایران از حاکمیت قانون صحبت کرد و حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه ابراز امیدواری کرد که روسیه بر این شورش پیروز شود. رئيس جمهور ابراهیم رئیسی با پوتین تماس گرفت دو روز پس از پایان شورش برای انتقال «حمایت کامل» خود، صحبت نمود. حمایت رسمی ایران از دولت روسیه و رهبر آن تعجب آور نبود. عربستان سعودی، قطر، چین و بسیاری از کشورهای دیگر نیز همین نظر را داشتند. آنچه اهمیت دارد این است که علیرغم مدیریت به ظاهر دقیق بحران، عدم اطمینان در مورد قدرت ژئوپلیتیک روسیه و مهمتر از همه توانایی پوتین در کنترل اوضاع، برای ایران موجب نگرانی است. از زمان فروپاشی شوروی، نارضایتی‌های تاریخی و همچنین جاه‌طلبی‌های منطقه‌ای متضاد، اغلب مانع از گسترش همکاری‌ها بوده است. جنگ در اوکراین یک وقفه قابل توجه نسبت به دوران قبل بود. روسیه تحت فشار غرب آشکارا به سمت آسیا و ایران حرکت کرد. گسترش تجارت از طریق کریدور شمال-جنوب و همچنین همکاری نظامی رو به رشد، به افزایش همکاری انجامیده است. با این حال ایران مدرن علاقه ای به روسیه بسیار قدرتمندی که بتواند جاه طلبی های ایران در قفقاز جنوبی و خاورمیانه را مسدود کند، ندارد. در عین حال، یک روسیه ضعیف، راه را برای نفوذ بیشتر غرب در امتداد مرز شمالی ایران هموار می‌کند و به طور بالقوه حتی منجر به وارونه شدن وابستگی مسکو به تهران می‌شود. بی‌ثباتی داخلی روسیه نیز برای…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.