هر چند روابط تل آویو با ابوظبی و منامه هنوز وارد مراحل جدیتری نشده است. کشورهای عربی مزبور بیشتر در صدد هستند تا همکاریهای امنیتی و سیاسی خود را با تل آویو توسعه دهند، حتی در گذشتهای نه چندان دور هم کمتر کسی متصور بود تا اسرائیل روابط دیپلماسی و اقتصادی با امارات و بحرین برقرار کند و گمانهزنیهایی در رابطه با عادیسازی روابط میان ریاض و تل آویو مطرح شود. البته ناگفته نماند که نفوذ اسرائیل در جهان عرب به چند دهه قبل باز میگردد؛ زمانی که اسرائیل سیاست خارج کردن یهودیان مقیم و ساکن در کشورهای خاورمیانه را دنبال میکرد. پیشبرد این طرح مستلزم جلب همکاری اقلیتهای قومی- مذهبی در این کشورها بود. به عنوان نمونه در لبنان مسیحیان مارونی و در عراق کردها و حکومت پادشاهی یمن قبل از اینکه توسط ناصریستها ساقط شود. قدرت نرم اسرائیل همانند قدرت نظامی این کشور توان تغییر معادلات دیپلماسی به سود تل آویو را دارا میباشد. توانمندیهای شرکتهای اسرائیلی در زمینههای هوش مصنوعی و فناوریهای الکترونیکی یکی از دلایلی است که برخی از کشورهای عربی از جمله امارات را برای عادیسازی روابط با اسرائیل راغب نمود. البته در رابطه با عربستان چیزی فراتر از آن صدق میکند. مخالفت سرسختانه عربستان با برنامه هستهای ایران و سیاستهای منطقهای تهران یکی از مهمترین مولفههای مهم در چشمانداز روابط ریاض- تل آویو در آینده میتواند باشد. ظهور محمد بن سلمان چهره سیاست داخلی و خارجی عربستان را تغییر داد. حمله نظامی به یمن، قطع روابط دیپلماتیک با قطر به دلیل حمایت از اخوان المسلمین و از همه مهمتر صحبتهای محمد بن سلمان در رابطه با مسئله فلسطین که عمدتا واکنش منفی فلسطینیها را به دنبال داشت؛ جملگی از عوامل مهمی هستند که باعث میشود اسرائیل به نزدیکی با عربستان در آینده نه چندان دور خوشبین باشد به نظر میرسد که دیگر گفتوگوهای صلح…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.