توافق ایران و عربستان با میانجیگری چین آزمونی برای قدرت و مهارت واشنگتن است. این چالشی است که ایالات متحده نمی تواند از عهده آن بربیاید. تنش زدایی بین رقبای اصلی سنی و شیعه خاورمیانه، توانایی چین را برای تقویت روابط انرژی در منطقه بهبود می بخشد، در حالی که رقابت قدرت های بزرگ در خلیج فارس ممکن است تنش ها را در آنجا افزایش دهد. در حالی که آمریکا در خواب بود، یک تغییر قدرت در منطقه غنی از انرژی آشکار شد. وقت بیدار شدن است. چین از طریق افزایش تجارت و سرمایه گذاری در منطقه روابط سیاسی و اقتصادی قوی با خاورمیانه ایجاد کرده است. پکن با حفظ جریان نقدینگی ثابت، مشارکت های اقتصادی را به مشارکت های سیاسی تبدیل کرده است. سازمان همکاری شانگهای و ابتکار کمربند و جاده مهمترین ابزارهای چین در این سیاست بودند. ایالات متحده باید با عمق دسترسی مالی چین کنار بیاید و برای مقابله با اهداف سیاسی روشن پکن استراتژی اتخاذ کند. گام منطقی بعدی ایالات متحده این است که برای پایبندی کامل ایران به پروتکل الحاقی معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، کنار گذاشتن تمام اورانیوم بسیار غنی‌شده خود و اجازه دسترسی کامل بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تأسیسات هسته‌ای خود، فشار بیاورد. ایالات متحده همچنین باید همکاری نظامی خود را با کشورهای حاشیه خلیج فارس افزایش دهد زیرا تهدید ایران کاهش نخواهد یافت. در نهایت، تعامل با کشورهای خلیج فارس در تلاش‌های آنها برای تنوع بخشیدن به اقتصادشان، که ایالات متحده در فناوری‌های پیشرفته، فناوری‌های اینترنتی، بهداشت، آموزش و سایر صنایع، چیزهای زیادی برای ارائه دارد، نیز مهم است.
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.