امروزه بخشی از استراتژی توسعه و امنیت ملی کشورهای جهان خصوصا کشورهای توسعه یافته با موضوع انرژی در پیوند است. به همین دلیل انرژی در زمره کالاهای استراتژیک قرار میگیرد. چین یکی از کشورهای توسعه یافته جهان است که رشد اقتصادی و نیز موقعیت کنشگری آن در عرصه بین الملل در ارتبـاط تنگاتنگی با امنیت انـرژی آن قرار دارد. به همین دلیل این کشور در تلاش است تا کلیه راههای سیاسـی، اقتـصادی، دیپلماسـی را برای تأمین امنیت انرژی و طراحی استراتژی انرژی خود بکار گیرد. یکی از کشورهایی که به لحاظ انرژی می تواند منبع مهمی برای چین به شمار آید ایران است. با همسایگی ایران با کشور پاکستان، شریک استراتژیک چین در منطقه، بنظر میرسد فرصتی مناسب برای انتقال انرژی از ایران به چین از طریق پاکستان فراهم شود. بنابراین در این نوشتار به بررسی امکان سنجی این فرصت می پردازیم. انرژی در روابط ایران و چین مطالعات مختلف نشان میدهد، منابع هیدروکربونی تا سال 2050 همچنان به‌عنوان عمده‌ترین منابع تأمین انرژی جهان باقی خواهند ماند. بررسی روند این منابع و توزیع جغرافیایی آن‌ها نشان میدهد تا افق 2025 میلادی تنها پنج کشور حوزه خلیج‌فارس شامل جمهوری اسلامی ایران، عربستان سعودی، کویت، عراق و امارات متحده عربی به‌عنوان عمده‌ترین تولیدکنندگان نفت و کشورهای ایران، روسیه، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی پنج تولیدکننده اصلی گاز در آن زمان خواهند بود. میزان ذخایر نفتی و گازی ایران این کشور را به یک گزینه جذاب برای تأمین امنیت پایدار انرژی چین مبدل کرده است. چینی‌ها با درک این موضوع در سال‌های اخیر تلاش‌های وسیعی برای ارتقای روابط با ایران انجام داده‌اند تا در پرتو آن بتوانند سهم خود را از ذخایر این کشور هر چه بیشتر افزایش دهند. در سال‌های اخیر و با شدت گرفتن تحریم‌ها، برخلاف هند، چین هرگز واردات نفت ایران را متوقف نکرده است[1]. در این راستا…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.