کشورهای عربی در حال عادی سازی روابط با دولت سوریه
کشورهای عربی سنی که زمانی با اسد مخالفت کردند و حتی از دشمنان او حمایت مالی کردند، در حال تغییر روش هستند. منطق آنها این است که او اینجاست تا بماند. آنها همچنین مایلند میلیون ها پناهنده سوری به کشور خود بازگردند، به ویژه پس از وقوع زلزله در ماه فوریه که تعداد آوارگان افزایش یافت. تنش زدایی اخیر عربستان سعودی با ایران ممکن است به این معنی باشد که سوریه دیگر نقطه عطف درگیری بزرگتر میان دو کشور قدرتمند در خاورمیانه نیست و اگر حکومت آقای اسد منزوی شود، می تواند یک تهدید باشد. او بودجه خود را از طریق فروش مواد مخدر تامین می کند: کاپتاگون به عنوان یک آمفتامین، بزرگترین صادرات سوریه است.
عواقب لغو تحریم های سوریه برای غرب
برای غرب، عواقب منفی لغو تحریم‌ها علیه اسد آشکار است. او احساس تبرئه می کند و ممکن است اثر بازدارنده تحریم ها بر حکومت های دیگر، از جمله روسیه، از بین برود. با این حال، چشم انداز باقی ماندن سوریه برای همیشه به عنوان یک کشور شکست خورده و یک فاجعه انسانی فریبنده نیست. اگر مصر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی با سوریه تجارت کنند، آمریکا با این احتمال مواجه خواهد شد که متحدانش را تحریم کنند تا بتوانند تحریم سوریه را مهار کنند.
بنابراین سوریه یک مورد آزمایشی است. از آنجایی که آمریکا و اروپا تمایلی به استفاده از نیروی نظامی در خارج از کشور ندارند، بیشتر از اجبار اقتصادی استفاده کرده اند. آمریکا حدود 10000 فرد و شرکت را در 50 کشور تحریم کرده است که مجموعاً 27 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را تشکیل می دهند. این کشور تحریم های شدیدی را علیه برخی از کشورها از کوبا گرفته تا میانمار اعمال کرده است. در تعداد فزاینده ای از موارد، کشورهای دیگر غرب را نادیده می گیرند و شروع به درگیر شدن با حکومت های منحوس می کنند. وزیر خارجه چین به تازگی با طالبان گفتگو کرده است. کنفرانسی از کشورهای آمریکای لاتین در ماه گذشته درباره به رسمیت شناختن مجدد حکومت دیکتاتوری ونزوئلا به عنوان یک حکومت مشروع بحث شد. برخی از دیپلمات‌های غربی در زیمبابوه زمزمه می‌کنند که شاید بهتر باشد برای احیای اقتصاد فلاکت‌زده و کمک به مردم بدبخت آن ، تحریم‌ها لغو شود.
در پاسخ، آمریکا و اروپا باید با انعطاف بیشتری درباره تحریم ها فکر کنند. سه اصل باید اعمال شود. اول، تحریم‌های شخصی بر مستبدان (در این مورد آقای اسد و دوستانش) باید به قوت خود باقی بماند. دوم، طرح‌های بشردوستانه باید به طیف وسیع‌تری از فعالیت‌ها، از تعمیر تاسیسات تا بازسازی مدارس، که ممکن است به کاهش رنج غیرنظامیان کمک کند، به انجام برسد. امارات مشتاق ساخت یک نیروگاه خورشیدی در سوریه است که به احیای برق کمک می کند، اما تردید دارد زیرا می ترسد به دلیل نقض تحریم ها مجازات شود.
در نهایت، هرگونه بازگرداندن تحریم‌ها فراتر از این باید مشروط به تغییرات جدی در رفتاری باشد که کمتر از تغییر حکومت باشد. در مورد سوریه، این بدان معناست که دولت خرید و فروش مواد مخدر را متوقف می کند و به پناهجویان اجازه بازگشت می دهد. برای روسیه، در مقطعی در آینده، لغو بخشی از تحریم‌ها ممکن است به بازپس‌دادن خاک اوکراین بستگی داشته باشد. ایران باید اقداماتی را برای محدود کردن برنامه هسته‌ای خود انجام دهد.
جمع بندی
یک دهه پیش، بسیاری از سیاست گذاران تحریم ها را جایگزینی ارزان تر و امن تر برای جنگ می دانستند که به غرب از نظر اقتصادی مسلط اجازه می داد بدون شلیک گلوله، حکومت های متخاصم را فلج کند. همانطور که سوریه نشان می دهد، آنها بسیار خوشبین بودند. اما این به معنای بی فایده بودن تحریم ها نیست. آنها را باید به عنوان یک شماره گیر در نظر گرفت که در طول زمان می توان آن را بالا و پایین کرد. آنها نمی توانند مستبدانی مانند آقای اسد را برکنار کنند، اما شاید می توانند به آنها انگیزه بدهند تا اندکی کمتر از خود رفتار بد نشان دهند . برای مردمی که تحت حکومت های سرکش رنج می برند، حتی لطف های کوچک ارزش درک کردن را دارد.
