آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر ایران از احیای روابط با عربستان حمایت کرد، اما تمایلی به پذیرش مسئولیت سیاسی آن ندارد. وی در سخنرانی خود در 21 می خطاب به سفرای ایران، اشاره‌ای به عربستان سعودی نکرد، اما اظهاراتی را بیان کرد که به تفسیر رسانه‌های ایرانی به این معناست که دولت ایران از پذیرش هرگونه مسئولیت برای پیشرفت در روابط دیپلماتیک با عربستان سعودی اجتناب می‌کند. به‌نظر می‌رسد که آیت الله خامنه‌ای پاسخ منتقدان داخلی را داد که او را به سازش بر سر آرمان‌های انقلابی در عادی سازی روابط دیپلماتیک با عربستان متهم میکنند. زیرا آیت‌الله العظمی روح‌الله خمینی در ژوئیه ۱۹۸۸ گفته بود:«حتی اگر صدام بگذریم، از جنایات آمریکا بگذریم و حتی از قدس بگذریم و آن را فراموش کنیم، هرگز از آل سعود نخواهیم گذشت و جنایات آن را فراموش نخواهیم کرد. انشاءالله وقتی در فرصتی مناسب از آل سعود انتقام می گیریم و غم و اندوه خود را پاک خواهیم کرد». لذا با توجه به این سخنان رهبری اول جمهوری اسلامی، آیت الله خامنه ای احیای روابط دیپلماتیک با عربستان سعودی را «تقیه» خوانده است.
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای با انتشار گزیده‌ای از سخنان ایشان خطاب به سفرای ایران، نوشت: «در سیاست خارجی وقتی می‌گوییم عزت، یعنی نفی دیپلماسی التماسی. ما در طول این سالها داشتیم مواردی را که دیپلماسی ما، تعبیر درست در قبالش همین تعبیر «التماسی» است، «دیپلماسی التماسی». ممکن است لحن‌مان هم التماس‌آمیز نبوده اما باطن قضیه التماس بوده. عزت یعنی نفی این‌جور دیپلماسی، نفی چشم دوختن به دست و زبانِ این و آن. این شخصیت پخته‌ی سیاسی قدیمی فلان کشور این‌جوری گفت، این‌جوری قضاوت کرد، آن یکی این‌جوری گفت، این‌جوری اقدام میکنند. عزت یعنی ما چشم‌مان و نگاهمان به این چیزها نباشد، تکیه‌مان به اصول خودمان باشد. حکمت یعنی در همه‌ی تعاملهای دو جانبه و چند جانبه خردمندانه عمل کنیم. اندیشیده عمل کنیم. محاسبه‌شده عمل کنیم. از اظهار نظرهای دفعی و ارتجالی و حساب‌نشده پرهیز کنیم. حکمت یعنی هر کاری که میکنیم، پشتوانه فکری و عقلانی داشته باشد. اندیشیده باشد، محاسبه‌شده باشد. مصلحت یعنی شناختن موارد انعطاف. یک جاهایی باید انعطاف داشت. انعطاف منافات با اصول ندارد. حفظ اصول با امکان انعطاف با هم می‌سازند، میتوان یک جاهایی انعطاف به خرج داد. بنده یک وقتی چند سال قبل از این گفتم: «نرمش قهرمانانه»؛ بد فهمیده شد، هم بعضی‌ها در خارج بد فهمیدند، یک محاسبه‌ی دیگر کردند، در داخل هم بعضی از خودهایمان بد فهمیدند معنای این را. انعطاف یک جاهایی لازم است، بایستی انجام بگیرد. همان معنایی که ما در تقیه معنا کردیم ــ در بحث امامت، بنده مفصل راجع به تقیه صحبت کردم ــ تقیه یعنی وقتی شما در یک جایی دارید حرکت میکنید، به یک صخره‌ای میرسید که از آن عبور نمی‌توانید، یک راهی پیدا کنید از کنار صخره و عبور کنید. انعطاف یعنی این. معنایش این نیست که ما از ادامه‌ی راه پرهیز کردیم و عقب‌نشینی کردیم، نه. به جنگ صخره نرفتیم، انعطاف پیدا کردیم، توانستیم راه دیگری را پیدا کنیم.»