عوامل بسیاری سیاست خارجی یک کشور را به سمت انطباق و حرکت فراتر از ویژگیهای فعالیت دیپلماتیک معمول سوق میدهند و رویکرد آن را بازتعریف میکنند. بارزترین این عوامل عبارتند از: (1) تغییر در محیط منطقه ای فوری آن با توجه به فرصت ها و چالش هایی که ایجاد می کند و (2) تغییر ادراک تصمیم گیرندگان نسبت به محیط خارجی و نسبت به موقعیت کشورشان در سیستم بین المللی. از زمان قیامهای عربی و پیامدهای آن، فضای منطقهای پادشاهی شاهد دگرگونیهایی بوده است که چالشهای جدی برای بسیاری از کشورهای منطقه ایجاد کرده و آنها را به فراتر رفتن از سیاستهای سابق و اتخاذ مواضع و اقدامات برای مقابله با این چالشها و کاهش اثرات آن سوق داده است. شاید برجستهترین این چالشهایی که پادشاهی با آن مواجه است، تلاش برای تغییر حکومت بحرین در سال 2011 باشد که با توجه به موقعیت بحرین و روابط قوی با پادشاهی، - اگر این اتفاق میافتاد - یک تهدید واقعی برای امنیت ملی عربستان به شمار میرفت. سالها بعد، عربستان سعودی با تهدید دیگری برای امنیت ملی خود مواجه شد: قدرت گرفتن انصارالله در یمن در سپتامبر 2011 که نشان دهنده گسترش نفوذ ایران در شبه جزیره عربستان بود، این تغییرات در محیط منطقهای پادشاهی با پذیرش چشمانداز بلندپروازانه 2030 پادشاهی همزمان شد که هدف آن تبدیل پادشاهی به «الگویی موفق و پیشرو در جهان در همه سطوح» است مشارکت های استراتژیک بین المللی یکی از برجسته ترین ارکان چشم انداز پادشاهی 2030 است که مستلزم سیاست خارجی فعال عربستان و به روی همه شرکای بالقوه به دور از همسویی و محورها است و این تمایل پادشاهی را برای ارتقای روابط خود با هند، چین و روسیه توضیح می دهد. امتناع پادشاهی از شرکت در تحریم ها نشان دهنده دو چیز است: (1) تمایل پادشاهی برای شراکت با روسیه و (2)…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.