در 28 ژانویه، پاریس میزبان مذاکراتی بین مقامات ایالات متحده، اسرائیل، قطر و مصر در مورد توافق پیشنهادی برای آزادی بیشتر گروگان ها و آتش بس طولانی مدت بود. رویکرد فرانسه به بحران غزه از هر دو جهت مورد انتقاد قرار گرفته است. برخی از ناظران از مسیری که آنها را به طور فزاینده ای برای اسرائیل مطلوب می دانند ابراز تاسف کرده اند، در حالی که برخی دیگر پاریس را به شکستن صفوف غرب متهم کرده اند. فرانسه به نوبه خود از "موضع متعادل" مبتنی بر سه رکن امنیتی، بشردوستانه و سیاسی حمایت می کند. همبستگی تزلزل ناپذیر فرانسه با اسرائیل پس از حملات 7 اکتبر ماهیت پایدار این جهت گیری استراتژیک را تایید کرد. حمایت سیاسی آن نیز به این دلیل بود که چهل و یک تبعه فرانسوی در میان قربانیان آن حمله بودند و سه نفر هنوز در گروگان هستند. به طور خاص، پاریس بر تحریم ها علیه حماس، از جمله ابتکار اتحادیه اروپا با ایتالیا و آلمان برای تشکیل یک رژیم اروپایی که رهبران این گروه را هدف قرار می دهد، تمرکز کرده است. در همان زمان، فرانسه اولین کشور بزرگ غربی بود که خواستار آتش بس در غزه شد. در سازمان ملل متحد به قطعنامه های برزیل و امارات در این مورد، حتی قطعنامه هایی که توسط ایالات متحده وتو شده بود، رأی مثبت داد. این شورا همچنین قطعنامه های اردن و مصر را که توسط مجمع عمومی تصویب شده بود، برخلاف برخی دیگر از کشورهای اتحادیه اروپا تایید کرد. در توضیح این روند باید گفت در عین حال که جوامع یهودی و مسلمان فرانسه از بزرگترین جوامع اروپا هستند. اقدامات آن را می‌توان به‌عنوان یک تاکتیک دیپلماتیک برای باز نگه‌داشتن کانال‌هابا تعداد بیشتری از بازیگران درک کرد. پاریس برای اطمینان از کارآمدی و مشروعیت سیاستگذاری فرانسه در خاورمیانه و اجتناب از تغذیه روایت «غرب…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.