مقدمه در حالی که توجه غرب اغلب بر نفوذ فزاینده ایران در شام متمرکز است، ارتباطات ایران با جمهوری‌های قدیمی شوروی در قفقاز جنوبی نیز از نظر استراتژیک مهم است و در زمانی که ایران به دنبال ایجاد پیوند با روسیه و چین است، این مسئله اهمیت بیشتری پیدا کرده است. تنش‌های فزاینده ایران با آذربایجان منجر به تهدید این تلاش ها می شود ، زیرا آذربایجان روابط خود را با اسرائیل که دشمن ایران است تقویت کرده و با ترکیه اتحاد ایجاد کرده است و به دنبال بازپس‌گیری قلمروی بیشتر از منطقه کوهستانی قره‌باغ است. جنگ اول قره باغ در جریان اولین جنگ قره باغ که از سال 1992 تا 1994 ادامه یافت، جمهوری اسلامی با پیشنهاد میانجیگری تلاش کرد تا صلح را بین دو همسایه خود بازگرداند. در ماه مه 1992، ایران رهبران ارمنستان و آذربایجان را برای مذاکرات صلح به تهران آورد، اما پس از تصرف شهر لاچین توسط ارمنستان شکست خورد. چرخش ایران به سمت ارمنستان پس از آن تشدید شد که ابوالفضل ایلچی بی، رئیس جمهور وقت آذربایجان احساسات ضدایرانی را دامن زد و اتحاد کشورش با مناطق ترک زبان آذری ایران را تایید کرد. در اوایل سال 1993، ایران ارمنستان محصور در خشکی را از سقوط صنعتی و مالی با تامین برق و سایر منابع نجات داد. منابع ترکیه ای ادعا می کنند که ایران نیز در آن زمان به تامین کننده اصلی تسلیحات ارمنستان تبدیل شده بود. جنگ با کنترل ارمنستان بر قره باغ کوهستانی و هفت ناحیه اطراف آن به پایان رسید. نیکول پاشینیان، نخست وزیر وقت ارمنستان، ایران را نجات دهنده ملت خود خواند. روابط ایران و آذربایجان پس از جنگ وخیم تر شد زیرا آذربایجان روابط خود را با اسرائیل گسترش داد و به جنبش جدایی طلب ایرانی آذری اجازه داد تا ستادی در باکو ایجاد کند. ایران با…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.