مقدمه "در مورد اسرائیل چطور؟" این سوالی است که اغلب هنگام سخنرانی درباره برنامه هسته ای ایران مطرح می شود. من این فرصت را داشتم که در یک میزگرد اخیر در مرکز استیمسون در مورد «اشاعه سلاحهای هستهای در خاورمیانه فراتر از ایران» به این سؤال پاسخ دهم. در نیم قرن گذشته، اسرائیل انحصار تسلیحات هسته ای در منطقه را دارا بوده است . این تسلیحات به عنوان یک بیمه نامه نهایی برای کشوری است که توسط کشورهای پر جمعیت و اغلب متخاصم احاطه شده است. اسرائیل کشوری زائیده شده از هولوکاست است و یاد گرفته است که باید مجهز به بازدارندگی هسته ای باشد ، حتی اگر قوانین اسرائیل آنها را از اعتراف به زرادخانهشان منع کند. کلاهک های هسته ای اسرائیل برآوردها از ذخایر هستهای اسرائیل برای سالها تغییر نکرده است: حدود 80 تا 90 کلاهک هستهای و مواد شکافتپذیر کافی برای حداکثر 200 کلاهک. اسرائیل گزینه های سه گانه ای برای استفاده از تسلیحات هسته ای خود دارد: از طریق هواپیماهای F-15 و F-16، موشک های بالستیک میان برد و بین قاره ای جریکو و زیردریایی های کلاس دلفین که از آلمان خریداری شده و برای داشتن قابلیت هسته ای به روز شده اند. برنامه هسته ای اسرائیل وارداتی است . در یک معامله محرمانه در سال 1957، فرانسه موافقت کرد که یک راکتور، اورانیوم و یک کارخانه بازفرآوری پلوتونیوم در دیمونا، که ظاهراً برای اهداف صلح آمیز بودند، فراهم کند. پس از اینکه شارل دوگل در سال 1959 رئیس جمهور فرانسه شد، به مشارکت دولت خود پایان داد. اما اسرائیل توانست این پروژه را به تنهایی تکمیل کند. به گفته آونر کوهن، که به طور گسترده در این زمینه مطلب نوشته است، در جنگ شش روزه 1967، اسرائیل توانست یک دستگاه هسته ای ابتدایی را جمع آوری کند. یک انفجار آزمایشی ممکن است در…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.
راهنمای دریافت اشتراک
بیشتر