در هفتههای اخیر، مجموعهای از نامهها و پیامها میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا رد و بدل شده است. برخلاف برخی تفسیرهای سطحی، این ارتباطات دستکم از سوی ما نه نمادین بودهاند و نه تشریفاتی. ما آنها را تلاشی واقعی برای شفافسازی مواضع و گشودن پنجرهای بهسوی دیپلماسی تلقی میکنیم. با توجه به اظهارات روز دوشنبه رئیسجمهوری دونالد ترامپ، ایران آماده است با جدیت وارد تعامل شود و با هدف دستیابی به یک توافق وارد گفتوگو شود. ما روز شنبه در عمان برای مذاکرات غیرمستقیم دیدار خواهیم کرد. این دیدار به همان اندازه که یک فرصت است، یک آزمون نیز هست. مدلی که ما برای این تعامل پیشنهاد میدهیم، نوآورانه یا بیسابقه نیست. ایالات متحده خود در حال میانجیگری مذاکرات غیرمستقیم میان روسیه و اوکراین است، مناقشهای بهمراتب شدیدتر و پیچیدهتر که ابعاد راهبردی، سرزمینی، نظامی، امنیتی و اقتصادی را دربر میگیرد. من شخصاً نیز تجربه هدایت مذاکرات غیرمستقیم با ایالات متحده را داشتهام. این روند که در سال ۲۰۲۱ با میانجیگری اتحادیه اروپا انجام شد، هرچند پیچیدهتر و دشوارتر از مذاکره مستقیم بود، اما هم امکانپذیر و هم ثمربخش بود. اگرچه آن زمان به خط پایان نرسیدیم، اما دلیل اصلی آن، نبود اراده واقعی از سوی دولت جوبایدن بود. پیگیری مذاکرات غیرمستقیم نه یک تاکتیک است و نه بازتاب یک گرایش ایدئولوژیک، بلکه انتخابی راهبردی است که بر پایه تجربه اتخاذ شده است. ما با دیواری بزرگ از بیاعتمادی مواجه هستیم و نسبت به صداقت نیتها تردیدهای جدی داریم؛ تردیدهایی که با اصرار ایالات متحده بر از سرگیری سیاست «فشار حداکثری» پیش از هرگونه تعامل دیپلماتیک، تشدید شدهاند. برای حرکت بهسوی آینده، ابتدا باید به درک مشترکی از این واقعیت برسیم که بهطور اصولی، چیزی بهنام «گزینه نظامی» وجود ندارد، چه رسد به «راهحل نظامی». رئیسجمهوری ترامپ نیز با توصیه به آتشبس بهعنوان اولین گام برای پایان…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.