تارنمای این اندیشکده آمریکایی با یادآوری رأی مثبت چین به قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران و در عین حال معامله پکن با واشنگتن در زمان بوش پدر و کلینتون بر سر تقویت تسلیحاتی تایوان و برنامه هسته‌ای ایران، معتقد است که روابط تهران و پکن به درستی به عنوان یک ازدواج مصلحتی شناخته می‌شود تا یک مشارکت استراتژیک.
از آنجایی که پکن به دنبال گسترش نفوذ خود در خاورمیانه است، علاقه چندانی به درگیر شدن در درگیری‌های ایران با اسرائیل و عربستان ندارد. علاوه بر این، روابط خصمانه ایران با ایالات متحده احتمالا چین را وادار می‌کند تا استراتژی پوشش سنتی خود را حفظ کند، که در آن زمانی که به وضوح سودمند است با تهران همکاری می‌کند، اما در صورت لزوم، امتیازات قابل توجهی را به ایالات متحده می‌دهد. به طور خلاصه، ایران همچنان تنها و از داشتن هر متحد قابل اعتمادی محروم است.