مقدمه ایران و عربستان سعودی روز جمعه پس از سال ها نبرد نیابتی و درگیری های دیپلماتیک در توافقی با میانجیگری پکن، از احیای روابط خود خبر دادند. این توافق رقابت قدرت های بزرگ در منطقه را وارد چه مرحله ای می کند؟ رویکرد ایالات متحده نسبت به ایفای نقش میانجی گرانه ی چین چیست ؟ اسرائیل نسبت به این توافق چه رویکردی دارد ؟ معامله پشت معامله جاناتان می‌گوید که این توافق برای عربستان سعودی به‌عنوان وسیله‌ای برای کاهش احتمال حملات از سوی ایران یا گروه‌های نیابتی آن می باشد . ریاض امنیت خود را برای اطمینان از اینکه حفاری، حمل و نقل و فروش نفت مختل نمی شود و کشور به عنوان مکانی امن برای سرمایه گذاری مستقیم خارجی بلندمدت دیده می شود، بسیار مهم می بیند. کارمیل می‌افزاید که سعودی‌ها از فرصت این توافق استفاده کرده تا با افزایش تنش‌ها در داخل، کاهش نفوذ در جهان اسلام و تیرگی روابط با ایالات متحده مقابله کنند . این توافق به سود تهران است ، چرا که این کشور هر چه بیشتر به غنی‌سازی اورانیوم تا سطح تسلیحاتی نزدیک‌تر می‌شود. جاناتان به ما می گوید: «تهران احتمالاً این توافق را فرصتی برای کند کردن روابط رو به رشد بین عربستان سعودی و اسرائیل می داند. ریاض به احتمال زیاد به همکاری امنیتی و اطلاعاتی با اورشلیم ادامه خواهد داد، اما تهران احتمالاً اینطور برداشت می کند که با حصول این توافق ، پادشاهی سعودی تمایل کمتری برای فعال کردن اقدام نظامی اسرائیل و/یا آمریکا علیه ایران داشته باشند.» ویل استدلال می‌کند که هر زمان دو رقیب سنتی منطقه ( ایران و عربستان ) که مجهز به تسلیحات بسیار هستند تنش‌ها را کاهش دهند، چیز خوبی است، «بنابراین ایالات متحده باید از این خبر استقبال کند .» اما، او می افزاید، در اینجا برای ایالات متحده پیچیدگی هایی وجود دارد…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.