چهار کشور ايران، كره شمالى، چين و روسيه در صورتی که به شكل دسته جمعی از نظم جهانی فعلی خارج گردند، ممکن است در ایجاد نظم جهانی جدید موفق شوند اما نبود گروهی اساسی از کشورهای قدرتمند که بتوانند حول این چهار کشور جمع شوند، باعث می شود نظم جهانی فعلی به رهبری آمریکا پابرجا بماند. این وضعیت تا دهه ها به همین شکل باقی مانده بود اما در سال های اخیر جنگ روسیه و اوکراین باعث بازبینی در ساختار روابط بین الملل شد و محدودیت ها برای همکاری های دسته جمعی میان این چهار کشور و کشورهای ناراضی دیگر از نظم فعلی را بر طرف كرد و در آینده ممکن است ما دو نظم جهانی رقیب با یکدیگر داشته باشیم. این امر حتی در آینده و در صورت وجود دو نظم جهانی می تواند به ایجاد جنگ ها و نزاع های منطقه ای بیشتر منجر گردد. البته این افزایش در جنگ ها و نزاع ها از همین حالا هم در حال نشان دادن خود می باشد؛ برای نمونه حمله ۷ اکتبر، تسلط نظامی جمهوری آذربایجان بر قره‌باغ، تنش میان صربستان و کوزوو در سال ۲۰۲۳ و... همگی نشان می‌دهند در سال‌های گذشته روند این اتفاقات با سرعت کمتری بوده زیرا کشورهای برهم‌زننده نظم جهانی با هزینه‌های بالایی برای چنین اقداماتی از سوی خود روبه‌رو می شدند اما اکنون اوضاع تغییر کرده است و برهم زدن نظم موجود توسط کشوری ممکن است باعث تیره شدن روابط آن با غرب گردد اما آن کشور می تواند به جای آن از حمایت مسکو و پکن برخوردار شود. در این زمینه می‌توان به کشورهایی مانند بلاروس، کوبا، اریرتره، نیکاراگوئه و ونزوئلا اشاره کرد که همگی آنان از نظم جهانی موجود ناراضی هستند و در صورت همکاری قوی تر با ۴ کشور می‌توانند سختی هایی را برای آمریکا و متحدانش در دفاع از نظم…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.