ایالات متحده و شرکای آسیایی اش می خواهند توازن قوا را در اقیانوس هند و اقیانوس آرام حفظ کنند و از تبدیل شدن چین به یک قدرت منطقه ای جلوگیری کنند. آنها نگرانند که پکن به تدریج همسایگان خود را متقاعد کند که از ایالات متحده فاصله بگیرند، اولویت های چین را بپذیرند و در مورد مسائل کلیدی سیاست خارجی به خواسته های پکن پایبند باشند. در سال 2018، جیمز متیس، وزیر دفاع وقت آمریکا، هشدار داد که چین برنامه بلندمدتی را برای بازنویسی نظم جهانی موجود در سر میپروراند. نظریه پردازان واقع گرایی چون راش دوشی و البریج کولبی نیز استدلال های مشابهی را مطرح کرده اند. به نظر میرسد که تمایل چین برای تبدیل شدن به یک قدرت پیشرو جهانی و تلاش هایش برای تغییر وضعیت موجود در دریای چین جنوبی و جاهای دیگر این نگرانی ها را توجیه می کند. پیامدهای این دیدگاه دردسرساز است. اگر چین فعالانه به دنبال تبدیل شدن به یک قدرت منطقهای در آسیا باشد و ایالات متحده در تلاش برای جلوگیری از آن باشد، اجتناب از درگیری مستقیم بین دو کشور قدرتمند دشوار خواهد بود. اما آیا این ترس ها موجه است؟ اگر چین بتواند ایالات متحده را از آسیا بیرون کند و به یک هژمون واقعی منطقهای تبدیل شود، ممکن است وضعیت بهتری را تجربه کند اما رسیدن به این هدف دشوار است. تلاش چین برای هژمونی منطقهای شدن احتمالاً با شکست مواجه خواهد شد. در این فرآیند به چین و سایرین آسیب زیادی وارد میشود. بنابراین، ایالات متحده می تواند نسبت به این چشم انداز با آرامش برخورد کند. ایالات متحده و متحدانش باید اطمینان حاصل کنند که تلاش های آنها رهبران چین را متقاعد نمی کند که دست از این آرمان بردارند. چرا هژمون منطقهای شدن مطلوب است؟ به راحتی می توان درک کرد که چرا یک دولت قدرتمند…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.