از حدود دو سال و نیم پیش و همزمان با شروع عملیات بزرگ روسیه در اوکراین، ایالات متحده و متحدان این کشور در ناتو موضع خود مبنی بر ارائه تجهیزات نظامی به اوکراین، آموزش نیروهای اوکراینی (هم در خارج از اوکراین و هم در خارج از اوکراین) و ارائه اطلاعات و کمکهای فنی برای قادر ساختن اوکراین به استفاده از سیستمهای دفاعی مختلف را حفظ کردهاند. برخی از حامیان غربی از کمک بیشتر غرب به اوکراین استدلال میکنند که تهدیدهای بازدارنده روسیه چیزی بیش از یک ببر کاغذی نیست. ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه، در سخنرانی خود در مجمع اقتصادی سن پترزبورگ که در ژوئن گذشته برگزار شد، هشدار داده بود که روسیه میتواند گامهای «نامتقارن» را برای پاسخ بردارد. او به طور لفاظی از خبرنگاران پرسید: «... آیا ما حق نداریم سلاحهایی از همین نوع را به برخی از مناطق جهان عرضه کنیم که بتوان از آنها برای حمله به تأسیسات حساس کشورهایی که این کار را انجام میدهند، استفاده کرد. ما در مورد آن فکر خواهیم کرد.» از طرفی، کشورهای مختلف از درگیریهای جاری بهعنوان آزمایشگاهی برای آزمایش سیستمهای تسلیحاتی جدید و روشهای جنگ در حین جمعآوری تجربههای رزمی دست اول استفاده میکنند. روسیه میتواند به نمایندگان و مشتریان کشورهای خود تسلیحات منتقل کند. البته مسکو این مقوله را با استفاده از حق حاکمیتیاش در کمک گرفتن از شرکای خود توجیه میکند. فراتر از آن، محاصره انصارالله یمن در دریای سرخ دو اثر استراتژیک ایجاد کرده است که به نفع روسیه است. اولین مورد این است که ایالات متحده و متحدانش مجبور هستند تا منابع خود را برای پاسخ به این حملات متمرکز کنند. دومین مورد نیز این است که وقفه تجارت در دریای سرخ باعث افزایش طول و هزینه صادرات مستقیم به اروپا میشود و در عین حال فروش مداوم روسیه از انرژی به مشتریان اروپایی را باز…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.