چالش‌های اجتماعی و سیاسی سرشماری سال ۲۰۲۴ عراق

شورای عالی انقلاب فرهنگی :رصدگر

در تاریخ ۲۰ و ۲۱ نوامبر، همه در عراق در خانه ماندند و منتظر زدن زنگ درب خانه خود بودند. بزرگراه‌های شلوغ خالی و مغازه‌های بازار بسته شده بودند. تیمی متشکل از حدود ۱۲۰,۰۰۰ نفر از مأموران سرشماری آموزش‌دیده در سراسر کشور برای اولین سرشماری ملی عراق در چهار دهه گذشته فعالیت کردند. آخرین سرشماری ملی در سال ۱۹۸۷ برگزار شد و سرشماری ۱۹۹۷ شامل منطقه کردستان نبود. نتایج سرشماری، تعادل قدرت را در پارلمان عراق تغییر خواهد داد، توزیع منابع مالی حیاتی به استان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند اختلافات سرزمینی دیرینه بین دولت فدرال در بغداد و منطقه خودمختار کردستان را تشدید کند. برای جامعه بین‌المللی، این سرشماری فرصتی را برای کمک به عراق در بهبود عملکرد دولت و بهره‌برداری از یک هدیه جمعیتی بالقوه تحول‌آفرین فراهم می‌کند. سرشماری‌ها معمولاً کمتر از انتخابات مورد توجه قرار می‌گیرند اما آن‌ها دستاوردهای عظیمی هستند. دولت‌ها باید قادر باشند به طول و عرض سرزمین ملی دسترسی پیدا کنند، اطلاعات دقیقی از مکان‌های زندگی مردم داشته باشند و توانایی جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها را داشته باشند. مهم‌تر از همه، یک سرشماری نیازمند ترغیب مردم به پاسخگویی به پرسشنامه‌هاست. در جوامع عمیقاً تقسیم‌شده، سرشماری می‌تواند محل بسیج و رقابت قابل توجهی باشد. لبنان هنوز به سرشماری ۱۹۳۲ خود متکی است، از ترس اینکه نتایج به‌روزشده تعادل ظریف قدرت بین مسیحیان و مسلمانان در کشور را بیشتر مختل کند. سرشماری‌های عراق نیز مدت‌ها به تأخیر افتاده‌ است. سرشماری‌ها بیشتر از ارائه یک تصویر دقیق از جمعیت یک کشور عمل می‌کنند. آن‌ها همچنین ملت‌ها را شکل می‌دهند. زیرا فهرست‌های سرشماری به عنوان بلوک‌های ساختمانی برای دیگر قدرت‌های دولتی عمل می‌کنند. سرشماری‌ها می‌توانند باعث اختلال اجتماعی شوند. سرشماری ۱۹۹۷ عراق، که توسط دولت صدام حسین انجام شد، به اندازه رفراندوم ریاست‌جمهوری عراقی در سال ۱۹۹۵ که بیش از ۹۹ درصد رأی را…