به نظر می‌رسد که سیاست خارجی در شکست هریس بی‌تاثیر نبوده است. رای‌دهندگان جوان، به ویژه عرب‌های آمریکایی‌ها، که معمولاً به دموکرات‌ها رأی می‌دادند، اینبار به هریس رأی نمی‌دهند. هریس در میشیگان حدود 80000 رای کمتر کسب کرد، بیش از 100000 نفر به حزب سوم رای دادند و عده ای هم در انتخابات شرکت نکردند. جیل استاین، کندید حزب سبز، 18 درصد آرا رو در دیربورن به دست آورد که نشان‌دهنده اعتراضی عرب آمریکایی‌ها است. سوالی که اینجا مهم می‌شود، این است که نتیجه چه معنایی برای سیاست خارجی آمریکا به ارمغان است؟ دولت اول خود یک سیاست خارچی تهاجمی را اعمال کرد. در سال 2016، پیروزی انتظار پیروزی را نداشت و به همین دلیل تیمی آماده و همسو نداشت. با این وجود و در مقطع فعلی، طبق همه گزارش‌ها، یک پروژه انتقال منظم در سیاست در حال اجراست. بر خلاف دولت اول، افراد درون حزب جمهوریخواه مایل هستند که در دولت او حضور داشته باشند. تصمیم در دولت اول خود دست بازی برای انتخاب تیم خود را نداشت. به عنوان مثال، مایکل فلین پس از 28 روز از انتصاب به عنوان مشاور امنیت ملی آمریکا، از سمت خود برکنار شد. محتمل است که سیاست خارجی تهاجمی یا نئو محافظه‌کار را اعمال کند، با این وجود، انتصابات آن مشخص می‌کند که سیاست خارجی دولتش چه سمت و سویی پیدا می‌کند. اگر جی. دی. ونس نقش مهمی در سیاست‌گذاری دولت داشته باشد، احتمالاً سیاست خارجی دولت در نظر گرفته شده است. ونس در طول سال‌ها صریحاً خواستار این است که اروپایی‌ها برای امنیت بیشتر تلاش می‌کنند و به عنوان یک کهنه سرباز جنگ با ترور، خواستار این است که آمریکا از جنگ‌های احمقانه در ارتش دست بکشد. نحوه مدیریت مدیریت در دولت اولش و اظهارات او در مورد مسائل مهم سیاست گذاری، نشان می دهد که بر خلاف گزارش رسانه ها،…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.