همانطور که ایرانیان برای نوروز آماده می شوند، حال و هوای ملی تلخ است. سیاستمداران اصلاحطلب مانند پزشکیان ثابت کردهاند که قادر نیستند یا تمایلی به مقابله با مشکلات کشور ندارند. این واقعیت تمایل کشور را برای بررسی پیشنهادات اصلاحطلبان در مورد سیاست خارجی، از جمله گفتگوهای احتمالی با ایالات متحده کاهش میدهد. بخش انرژی را در نظر بگیرید. در تهران، کمبود برق و آلودگی ناشی از استفاده از ژنراتورهای سوخت سنگین باعث شده است که مسئولان در سال تحصیلی جاری از هر ۱۰۰ روز، ۵۰ روز مدارس را تعطیل کنند و ادارات دولتی در اکثر استانها بارها تعطیل شدهاند. شرکتهای صنعتی در چرخه معیوب نرخهای پایین انرژی و استهلاک بالای زیرساختی، گرفتار شدهاند. همه این مشکلات با فساد، به ویژه در میان شرکتهای برجسته مرتبط با سپاه پاسداران تشدید شده است. اگرچه ظرفیت تولید برق ایران در دهه گذشته ۲۰ درصد رشد کرده است، تقاضا ۷۴ درصد افزایش یافته است. مسئولان حتی گامهای کوچکی برای رفع این مشکلات برنداشتهاند. به عنوان مثال، آنها شکایت دارند که قاچاق بنزین کمبودهای ملی را تشدید کرده و آنها را مجبور به کاهش یارانههای گران میکند. با این حال، آنها از ترس اعتراضات گسترده (همانطور که در سال ۲۰۱۹ اتفاق افتاد) در افزایش قیمت بنزین تردید دارند، و همچنین راهحلهای کمخطری مانند افزایش کارتهای ماهیانه سهمیه بنزین صادر شده برای مالکان خودرو را در نظر نگرفتهاند و در عین حال آنها را ملزم میکنند که قیمت کامل بازار را برای مصرف اضافی بپردازند. در بعد اقتصادی، بسیاری از ایرانیان به نرخ ارز در بازار آزاد به عنوان شاخصی از وضعیت پیش میروند. یک دهه پیش این نرخ به ازای هر دلار ۳۲۰۰۰ ریال بود. امروز به ۹۳۰۰۰۰ ریال رسیده است. متوسط کاهش ارزش سالانه ۴۰.۱ درصدی تا حد زیادی مدیون تورم است که به طور متوسط ۲۷.۷ درصد در سال بوده است و…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.