این گزارش بر پیامدهای امنیتی ناشی از تحولات بیوتکنولوژی در دهه‌های اخیر تمرکز دارد. ابتدا به پیشرفت‌های سریع در فناوری اصلاح ژنتیکی از دهه ۱۹۷۰، توسعه زیست‌شناسی مصنوعی از سال ۲۰۰۰، تحقیقات مرتبط با مهندسی ژنتیک که از سال ۲۰۰۰ باعث نوآوری‌های فناوری شده است، و جنبه‌های نوآورانه فناوری ویرایش ژنوم (CRISPR/Cas۹) که برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ ظاهر شد، نگاهی می‌اندازیم. ما در مورد جنبه‌های مثبت و منفی این فناوری‌ها، و به ویژه اهمیت فناوری‌های پیشرفته علوم زیستی از منظر تحلیل ریسک-منفعت و امنیت زیستی بحث می‌کنیم. توانایی درک، بازآفرینی و دستکاری بلوک‌های سازنده اصلی حیات، محرک رشد اقتصاد زیستی است. این شامل تجاری‌سازی فرآیندهای بیولوژیکی، مانند اصلاح موجودات زنده برای انجام عملکردهای اضافی یا بهبود یافته است. بیوتکنولوژی به طور فزاینده‌ای برای امنیت اقتصادی ملی و رقابت‌پذیری در بازارهای جهانی اهمیت پیدا می‌کند. بنابراین، کشورها برای رهبری در تمام زمینه‌های آن، از جمله کاربردهای پزشکی، کشاورزی و زیست‌محیطی آن، رقابت می‌کنند. ایالات متحده، چین، اتحادیه اروپا و ژاپن اسناد استراتژیک در مورد بیوتکنولوژی منتشر کرده‌اند و آن را در استراتژی‌های امنیت اقتصادی خود گنجانده‌اند. بیوتکنولوژی امکان دستکاری مواد ژنتیکی برای اهداف دارویی و کشاورزی را فراهم کرده است و فرصت‌ها برای کاربردهای جدید به طور تصاعدی افزایش یافته است. این نوآوری‌های مداوم تأثیر عمیقی بر سلامت، صنعت و محیط زیست دارند. اما با گسترش دستکاری مواد ژنتیکی، خطر انتشار تصادفی موجودات مضر افزایش می‌یابد، همانطور که احتمال عوارض جانبی ناخواسته نیز افزایش می‌یابد. ایمنی و قابلیت اطمینان ویرایش ژنوم از نظر فنی تضمین نشده است، و توانایی دستکاری و اصلاح حیات در سطح ژنومی منجر به نگرانی‌های فزاینده‌ای در مورد تأثیر ویرایش ژنوم انسان شده است. چنین نگرانی‌هایی با همگرایی فزاینده بیوتکنولوژی و هوش مصنوعی بیشتر تشدید می‌شوند. همچنین نگرانی‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه گسترش ویرایش ژن می‌تواند منجر به رویه‌های اصلاح نژادی شود و اثرات…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.