در دوره‌های پیشین ارتباط بین درگیری مسلحانه و آسیب‌پذیری در برابر اختلالات مصرف موادمخدر به خوبی مستندسازی شده است. قرار گرفتن در معرض آسیب و عدم دسترسی به فرصت‌های اقتصادی یکی از خطرهای اصلی افزایش مصرف موادمخدر در میان آوارگان داخلی و پناهندگان است. این جمعیت به سرعت به چند میلیون نفر رسیده است. برای مثال یافته‌های مخدری در افغانستان نشان می‌دهد که بیشتر معتادان تزریقی در زمانی که پناهنده بودند، شروع به تزریق کردند. مطالعات دیگری در کلمبیا نشان می‌دهد شیوع بالا مصرف و تزریق موادمخدر در میان آوارگان است. در زمینه درگیری‌های مسلحانه شواهد بیشتری اثبات می‌کند که مصرف موادمخدر می‌تواند به صورت قابل توجهی به تشدید فروپاشی ساختاری مراقبت‌های بهداشتی، از جمله مصاعب دسترسی به درمان پیشرفته برای درمان ایدز، که ناشی از مصرف سوزن‌های مشترک است، کمک کند. در حالی که شرایط اقتصادی بی‌ثبات ممکن است افراد را وادار به توسل به رفتارهای خطرناکی همچون مصرف موادمخدر کند، خدمات درمان مخدری به آوارگان داخلی و پناهندگانی که با چالش‌های بزرگی دسته‌وپنجه نرم می‌کنند، ارائه می‌شود. هم‌اکنون اوکراین یکی از بالاترین درصدهای این همه‌گیری را در میان معتادان تزریقی داشته و افرادی تجربه می‌کند که با بیماری ایدز زندگی می‌کنند. در سال 2018-2020، تعداد معتادان تزریقی، عمدتا مواد اپیوئیدی، 350 هزار نفر یا 1.7% تخمین‌زده می‌شود. این یکی از بالاترین آمارهای دیده‌شده در سطح جهان است. بیشتر اپیوئیدهای تزریقی شامل هروئین و متادون است که در بازارهای غیرقانونی فروخته می‌شود. برآورد می‌شود که 22.6% از معتادان تزریقی با بیماری «ایدز» زندگی کرده و بیش از نیمی از آنها (55%) با هپاتیت c زندگی می‌کنند. از سال 2011، تعداد افراد تزریقی و مبتلا به «ایدز» بدون تغییر باقی ماندند. روند رو به افزایش در تزریق محرک‌ها و روان‌گردان‌ها در سال‌های اخیر تزریق محرک‌هایی همچون مت‌آمفتامین و روان‌گردان‌های جدید افزایش یافته است. از سال 2015، محرک‌های مصنوعی مانند «مفدرون[1]»،…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.