مقدمه اعمال اصلاحات مالیاتی در مورد همراهان کارگران خارجی و سایر تغییرات سیاسی، بار مالی را بر ساکنان خارجی (غیر عربستانى) تحمیل کرده است، که باعث شده بسیاری از فلسطینی‌ها از جمله نسل دوم و سوم، عمدتا به اردن و ترکیه مهاجرت کنند. در این راستا، این پژوهش به بررسی وضعیت دو گروه از فلسطینی‌های دارای گذرنامه اردنی می‌پردازد و نشان می‌دهد که تفاوت قابل توجهی در هویت فرهنگی آنها و جامعه آماری بزرگتر متولدین عربستان سعودی با اصالت فلسطینی وجود ندارد. این دو گروه عبارتند از: ۱. اردنی‌های اصیل فلسطینی، دارندگان تابعیت کامل اردنی که از امتیازات دولتی از جمله اولویت در استخدام، تحصیل عالی یارانه‌ای و حقوق مالکیت کامل برخوردارند. ۲. فلسطینی‌های غزه و کرانه باختری که دارای گذرنامه‌های موقت اردنی بدون شماره ملی هستند و از حقوق محدودی برخوردارند و همواره احتمال از دست دادن تابعیت خود را دارند. مرور ادبیات با تعریف مفهوم «دیاسپورای» (Diaspora) به عنوان کوچ اجباری گروهی خاص از وطن خود به مناطق مختلف جهان است. این تجربه، جوامع دیاسپورایی را مجبور به برقراری ارتباط و درگیر شدن با جوامع میزبان جدید خود می‌کند. در مورد فلسطینی‌ها، تجربیات متنوع آنها در دیاسپورای که با فرآیندهای متعدد آوارگی و کوچ همراه بوده است، ایجاب می‌کند که با جوامع مختلف در طول هر فرآیند کوچ، درگیر و تعامل داشته باشند یا فرهنگ‌پذیری کنند. در زمینه کشورهای عربی همسایه، مطالعات متعددی به طور مستقیم یا غیرمستقیم، جنبه‌های مختلف فرهنگ‌پذیری فلسطینیان در دیاسپورا را بررسی کرده و به بررسی سیاست‌های کشورهای میزبان مانند وضعیت حقوقی فلسطینیان و واکنش آنها پرداخته‌اند. در حالی که برخی از مطالعات به بررسی استراتژی‌های فرآیند فرهنگ‌پذیری فلسطینیان در زمینه کشورهای میزبان که به آنجا مهاجرت کرده‌اند، پرداخته‌اند و بازنمایی‌های هویت و سیاست‌های شکل‌دهنده‌ی آن، از جمله هویت ملی و تأثیر پناهندگی در بافت اجتماعی جامعه فلسطینی را بررسی کرده‌اند. تغییرات در سیاست‌های…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.