مقدمه هشت سال پیش، فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در حالی که این شورا به اتفاق آرا قطعنامه 2231 مرتبط به برنامه هسته ای ایران را تأیید کرد، گفت: «تصور بازیگر دیگری که بتواند این کار را انجام دهد، دشوار است». موگرینی به نقشی که اتحادیه اروپا بهعنوان تسهیلکننده و میانجی در مذاکرات هسته ای سال 2015 داشت، اشاره کرد. توافقی چندجانبه که برنامه هستهای ایران را در ازای لغو تحریمها، محدود می کرد. پیام موگرینی به شورای امنیت لحن تبریک آمیزی داشت، اما نمی توان انکار کرد که قاطعیت اتحادیه اروپا به عنوان یک طرف گفتگو در مذاکرات هسته ای و سپس هماهنگ کننده برجام در دستیابی به توافق موثر بوده است. نقش اروپا به عنوان پل ارتباطی بین ایالات متحده و ایران که از سال 1980 تاکنون روابط دیپلماتیک نداشته اند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در شرایط فعلی به جای میانجی گری اروپا، این دولت بایدن است که مذاکرات غیرمستقیم با ایران را در تلاش برای دستیابی به آنچه مقامات ایرانی به عنوان "آتش بس سیاسی" توصیف کرده اند، انجام داده است. در تفاهم بین ایران و آمریکا ،بنا بر گزارشها، تعهدات تهران شامل توقف غنیسازی هستهای 60 درصد، آزادی چندین شهروند دوتابعیتی زندانی در ایران و پایان حملات گروههای وابسته به ایران به نیروهای آمریکایی مستقر در سوریه میشود. در مقابل، ایران شاهد لغو مسدود شدن برخی از دارایی های خود در خارج از کشور از جمله ۷ میلیارد دلار درآمد نفتی در کره جنوبی خواهد بود. نقش حاشیه ای و غیر مستقل اتحادیه اروپا بی انصافی است که بگوییم اتحادیه اروپا در این تحولات اخیر دیده نمی شود، اما به وضوح نقشی بسیار فرعی ایفا می کند. انریکه مورا، میانجیگر اتحادیه اروپا در برجام، در 21 ژوئن 2023 برای دیدار با علی باقری کنی، مذاکرهکننده ارشد هستهای ایران، به دوحه قطر…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.