نوزدهم سپتامبر یادآور سالگرد حمله آذربایجان به منطقه مورد مناقشه قره باغ است. این حمله منجر به سقوط حکومت خودمختار این منطقه و تبعید کل جمعیت 120 هزار نفری ارمنیان ساکن قره باغ به مناطق دیگر شد. در این قبیل از تهاجمها، نیروهای آذربایجانی از پهبادها و سلاحهای اسرائیلی استفاده میکنند. اشموئیل لدرمن، محقق تاریخ نسل کشی و یهودستیزی اسرئیلی، معتقد است که این تصویر باعث ایجاد شرمساری عمیقی شده است. او از انتشار مقالاتی که این حملات را، مانند مقاله اخیر مردخای کدار در جروزالم پست که بر اساس یک نگاه تحریف شده به رابطه ارمنستان با ایران و دروغ درباره حوادث ضد یهودی مصنوعی در این کشور نوشته شده است، توجیه میکنند، انتقاد میکند و معتقد است که انتشار چنین اطلاعات غلطی در اسرائیل، کشوری که به طور قابل توجهی در پاکسازی قومی قره باغ نقش داشت، نیاز به شجاعت خاصی دارد. لدرمن میگوید:« اجماع در اسرائیل را در مورد اینکه انکار هولوکاست به معنای یهودستیزی است در نظر بگیرید. خب، مردخای کدار شهروند کشوری است که به طور ثابت به انکار کنندگان نسل کشی ارمنستان به روش های مختلف با عدم شناسایی آن و با فشار طولانی مدت به کنگره و ریاست جمهوری آمریکا برای عدم شناسایی آن یاری رسانده است. اسرائیل به دلیل روابط سیاسی، اقتصادی و نظامی با ترکیه و آذربایجان و همچنین به دلیل نگرانی از اینکه این کار به نوعی ادعای بینظیر بودن هولوکاست را تضعیف میکند، چنین کاری را انجام میدهد.» ممکن است استدلال شود که این مهم نگرانیها و غیرت ملی برمیگردد، با این حال، باید این نکته را پذیرفت که چنین اقدامی ضد ارمنی گری است و این ضد ارمنی گری با غم انگیزترین و ویرانگرترین نقطه در تاریخ ارمنیان در ارتباط است. تصور کنید اگر دولت ارمنستان درگیر انکار هولوکاست یا حمایت صریح یا ضمنی از انکار هولوکاست بود،…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.