میراث مقاومت
از همان ابتدا، مخالفان پس از انقلاب در دهه 1980 با دستگیری ها و اعدام های دسته جمعی مواجه شدند. در سال 1999، دانشجویان برای شش روز تظاهرات به خیابان ها ریختند که منجر به دستگیری هزاران نفر و مفقود شدن، زخمی شدن یا کشته شدن بسیاری شد. در سال 2009، اعتراضات پس از انتخابات به بزرگترین تظاهرات در 30 سال پس از انقلاب تبدیل شد .جنبش سبز با بیش از سه میلیون شرکت کننده که به مدت شش ماه ادامه یافت. مجدداً، معترضان با خشونت سرکوب شدند و گزارش شد که 3700 نفر دستگیر و حداقل 80 نفر کشته شدند (اگرچه تصور می شود تعداد واقعی بسیار بیشتر باشد)
از جمله اتفاقات سال 2009، کشته شدن ندا آقاسلطان، زن جوانی بود که توسط یکی از نیروهای بسیجی مورد اصابت گلوله قرار گرفت و مرگ او که فیلمش رسانه ای شد به نمادی از وحشیگری حکومت تبدیل شد و اعتراضات را بیشتر برانگیخت. جدیدترین فوران اعتراضات در این الگوی چند دهه ای در سال 2019 رخ داد که با افزایش قیمت سوخت آغاز شد و به تظاهراتی ضد دولتی تبدیل شد و نیروهای امنیتی هزاران نفر را دستگیر و کشتند. این دور همچنین الهام بخش یک تازگی نگران کننده بود: طولانی ترین مدت زمان قطع اینترنت در دنیا
در طول این چهار دهه اعتراض مکرر، زنان در ایران به اعتراض علیه حجاب اجباری تحمیل شده توسط نظام پرداختند. اغلب، این یک اعتراض واضح اما آرام بود که صرفاً با پوشاندن صورت و بیرون انداختن موی خود آن را نشان می دادند
با این حال، گاهی اوقات، مقاومت آنها نیز بلند بوده است. با شروع روز جهانی زن در 8 مارس 1979، چند روز پس از اعلام قانون حجاب اجباری، برای اولین بار هزاران زن در مخالفت با این قانون، موهایی بدون حجاب و بدون حضور مردان ، به خیابان‌ها آمدند. از سال 2017 تا 2019، مجموعه‌ای از معترضان به نام «دختران خیابان انقلاب» روسری‌های خود را برداشتند و بر روی جعبه‌های برق ایستادند و آنها را در مکان‌های عمومی در نشانه اعتراض به سیستمی که مصمم است بدن آنها را از طریق قوانین کنترل کند، تکان می‌دادند.این دختران توسط پلیس به اصطلاح اخلاق با خشونت دستگیر و محاکمه شدند و سخنگوی قوه قضائیه ایران اعلام کرد که آنها «مواد مخدر » مصرف می‌کردند. حداقل سه نفر از آنها، صبا کردافشاری، یاسمن آریانی و مادرش منیره عربشاهی همچنان در زندان هستند
مخالفت به طرق مختلف
با نشستن در آن سوی دنیا، درک میزان مخالفت آنها و کمپین سرکوب سنگین دولت دشوار است. سوابق هر دو به دلیل دسترسی محدود به اینترنت پاک شده است . با این حال، ایرانی‌ها به هر طریقی که می‌توانند ،ویدئوها، استوری‌های اینستاگرام، پیام‌های متنی و یادداشت‌های صوتی به خانواده‌های خارج از کشور،از دنیا می‌خواهند که صدای آنها را بشنوند ، به ویژه زنان و دخترانی که از شهروند درجه دوم و در خانه ماندن خسته شده اند. در اینجا فقط چند عکس از مقاومت در هفته های اخیر آمده است:
در 29 سپتامبر، فضای مجازی تحت تأثیر تصویری قرار گرفت که به همان اندازه ساده و خارق‌العاده بود: دو زن در حال خوردن صبحانه در ملاء عام، با موهای باز. بنا بر گزارش ها، روز بعد یکی از آنها به نام دنیا راد دستگیر و پس از یک هفته بازداشت، آزاد شد
در 30 سپتامبر، رسانه های اجتماعی با تصویر دختری با سر تراشیده در حالی که بر سر قبر مادرش ایستاده بود پر شد. در دست او موهای مادرش مینو مجیدی است که آنها را کوتاه کرده بود ،اقدامی که باعث قتل او شد. گزارش شده است که همانطور که او برای پیوستن به تظاهرات می رفته ، گفته است: ((اگر من نروم، پس چه کسی خواهد رفت؟ من زندگی ام را کرده ام، بگذار حداقل جوانان ما را نکشند))
اول اکتبر، روز اعتصاب و تحصن در داخل و تظاهرات در خارج از کشور بود. روز بعد، دولت دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف را در حالی که نیروهای امنیتی سرکوب و ضرب و شتم را علیه آنها به راه انداختند، حبس کرد. پیام دانشجویان دانشگاه شریف بلند و واضح بود: هیچ کس در امان نیست، حتی باهوش ترین ذهن های کشور
دختران مدرسه ای سکان اعتراضات را به دست می گیرند
با این حال، با وجود سرکوب، اشکال جدیدی از اعتراض هر روز متولد می شود. از سوم اکتبر، فیدهای شبکه های اجتماعی نشان می دهد که چگونه دختران مدرسه ای سکان هدایت انقلاب را به دست گرفته اند. در یکی از ویدئوها آنها را نشان می دهد که موهایشان را باز کرده اند ، در حالی که فریاد می زنند "بی شرف! " یک مقام وزارت آموزش و پرورش را از مدرسه خود اخراج می کنند .
علاوه بر این، تصاویری از رهبری ،آیت‌الله علی خامنه‌ای، توسط دختران در شکل جدیدی از اعتراض مورد استفاده قرار می‌گیرد. با پشت به دوربین ایستاده اند و موهایشان آزادانه به زیر می زند، با یک دست حجاب خود را گرفته و با دست دیگر عکس رهبر انقلاب را برمی گردانند. تغییرات بسیار در این موضوع روشن می کند که این موضوع یکباره نیست، بلکه روندی است که در کلاس های درس و رسانه های اجتماعی فارسی زبان گسترش یافته است . یک ویدیو، گروهی از دختران را نشان می دهد که عکس او را روی زمین گذاشته و به نوبت روی آن می پرند. قهقهه‌های شادی‌بخش آنها در پس‌زمینه شنیده می‌شود و ویدیو با دست‌های روی هم جمع شده به پایان می‌رسد و آنها شعار می‌دهند: «نترسید، نترسید ،ما همه با هم هستیم.» ویدیوی دیگری سه دختر دبستانی را نشان می‌دهد که با هم راهپیمایی می‌کنند، مقنعه خود را در دست تکان می‌دهند و فریاد می‌زنند، "زن، زندگی، آزادی"، آنها می خواهند شنیده شوند .
این دختران از سنگینی ژست خود آگاهند و انگشت وسط دست خود را به نشانه اعتراض به نظام قوانین عفاف و پلیس اخلاق جمهوری اسلامی نشان می دهند که بیش از چهل و سه سال است که از آنها و مادرانشان اطاعت کامل را می طلبد. شجاعت، خلاقیت و استقامت آنها در برابر نظامی که «مقابله بی‌رحمانه» با آنها را آغاز کرده است ستودنی است . چهره های مشهور دنیا در فضای مجازی با لایک و اشتراک گذاری ویدئوهای آنان ، از ایشان حمایت می کنند. دولت با دستگیری این دختران جوان و فرستادن آنها برای "ارزیابی روانی" واکنش خود را نشان داده است. علیرغم افزایش هزینه اعتراض، آنها همچنان با موهای باز، و در حالی که عکس های رهبر انقلاب را می سوزانند با نشان دادن انگشتان میانی خود به دوربین ها ، به اعتراض خود ادامه می دهند .
در حالی که ایرانیان داخل کشور وارد پنجمین هفته مقابله با نظام می‌شوند، جمعیت چهار میلیونی پراکنده کشور همچنان از راه دور از طریق رسانه‌های اجتماعی و تماس‌های تلفنی و پیام‌های متنی در اپلیکیشن‌های پیام‌رسان، به مبارزه خود ادامه می‌دهند. ثابت شده است، هم به دلیل شجاعت و هم جسارت ظاهری آنها، زیرا آنها مطالبه شفافی دارند : مالکیت بدن خود. در کشوری زندگی کنند که در آن مادرانشان احساس می کنند که مجبور هستند جان خود را به خطر بیندازند، به این امید که دخترانشان زندگی آزادتری داشته باشند و آنچه را که دوست دارند بپوشند