در انتخابات پارلمانی هفته گذشته، طیف سیاسی ایران به سمت گروه جدیدی از نیروهای گریز از مرکز رفت. ایران در اول مارس انتخابات پارلمان و مجلس خبرگان را برگزار کرد، مشارکت 41 درصد کمترین مشارکت در تاریخ جمهوری اسلامی بود. اما با این وجود، چشم انداز سیاسی ایران، تغییر مهمی را تجربه کرد. این انتخابات نه آزاد بود و نه عادلانه. زیرا با رد صلاحیت بسیاری از چهره های برجسته توسط شورای نگهبان، روبرو شد. در میان کسانی که از کاندیداتوری برای مجلس خبرگان منع شده‌اند، حسن روحانی، رئیس‌جمهور میانه‌روی پیشین و محمود علوی، رئیس سابق وزارت اطلاعات که هر دو از اعضای فعلی این مجلس بودند، حضور داشتند. تشکل سیاسی اصلی اصلاح طلبان و دیگر منتقدان نظام یا شرکت نکردند یا از تحریم حمایت کردند. رقابت جدید میان جناح‌های محافظه‌کار ایران بود. جنبش‌ها، گروه‌ها و رهبران با نفوذ فهرستی از نامزدهای مورد نظر خود را منتشر کردند. به عنوان مثال، در تهران مجموعه ای از نامزدهایی که در لیست های جناح های مختلف محافظه کار حضور داشتند، به رقابت پرداختند. (تنها لیست میانه رو - به نام صدای ملت و به رهبری علی مطهری - به دلیل مشارکت کم رای دهندگان و ناشناخته بودن نسبی نامزدهایش نتوانست کرسی هایی را به دست آورد) رویارویی بین محافظه کاران در پایتخت شاهد ظهور برخی از نامزدها بود که تازه وارد عرصه سیاست انتخاباتی بودند و از خط اصلی محافظه کاران پیروی نمی کردند. آنها لیست محافظه کار با نام اختصاری شانا به محوریت محمدباقر قالیباف را به چالش کشیدند. لیست های محافظه کار فرعی عمدتاً از چهره های تندرو تشکیل شده بودند. برخلاف اصلاح‌طلبان و محافظه‌کاران میانه‌رو که تمایلی برای انعطاف در برخی موضوعات نشان داده‌اند، این افراد به دنبال نسخه‌ای سفت و سخت از شریعت اسلامی هستند، هر گونه اصلاحاتی را که ممکن است قدرت یا ایدئولوژی آنها را تهدید…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.