معضل بیکاری جوانان چینی

رصدخونه اندیشکده ها :رصدگر

در ماه اوت، دولت چین اطلاعات تکان دهنده ای را منتشر کرد. نرخ بیکاری در بین شهروندان چینی بین 16 تا 24 سال به رکورد 21.3 درصد رسیده‌ است. پکن تصمیم گرفته است که از ماه آینده انتشار آمار نرخ بیکاری خود را متوقف کند. داده های فعلی به اندازه کافی بد هستند. این نرخ بیکاری به وضعیت بیکاری جوانان کشورهای خاورمیانه در آستانه بهار عربی تشبیه شده است. حزب کمونیست چین به خوبی می‌داند که افراد جوان، تحصیل کرده و بیکار متمرکز در شهرهای بزرگ، ظرفیت به چالش کشیدن قدرت این حزب را دارند. روند به قدرت رسیدن حزب خودشان اینگونه شروع شد. برای چندین دهه، مشروعیت حزب و دولت چین به رشد اقتصادی و بهبود استانداردهای زندگی بستگی داشت. اکنون این مشروعیت در خطر است. رهبری سالخورده به جای پاسخگویی به نیازهای جوانان ناامید از طریق ایجاد مشاغل و فرصت‌های جدید، سرکوب و استبداد را به عنوان پاسخ اصلی سیاست خود به بحران اقتصادی اتخاذ کرده است. این اولین بار نیست که چین با بیکاری شهری دست و پنجه نرم می‌کند. اکنون بیش از 70 سال است که این مشکل تنها با سرکوب سیاسی مهار و یا با تحولات اقتصادی مطلوب برطرف شده است. پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949، دهقانان چینی برای یافتن کار در شهرهای بزرگ از روستاهای ویران فرار کردند. برای مهار این مهاجرت، حزب قوانین جدیدی وضع کرد که شهروندان را از دسترسی به خدمات اجتماعی در شهرهای دور از محل سکونت ثبت شده خود باز می‌داشت. شهرنشینان با در امان ماندن از رقابت با جویندگان کار روستایی، شغل مطمئن تری داشتند. شوک های جدید به اقتصاد و جمعیت، خطر بیکاری جوانان را بار دیگر در دهه 1950 و 1960 افزایش داد. در سال 1966، مائو تسه تونگ انقلاب فرهنگی را به راه انداخت تا حدودی این جوانان را هدایت کند،…