در بحبوحه آشفتگی روابط بینالملل، در حالی که نظم جهانی غرب در یک بحران عمیق فرو رفته است و چندجانبهگرایی، آینده سیاستهای منطقهای پراکنده را شکل میدهد، دو قدرت بزرگ در جهان در تلاش هستند تا اعتماد و خوشبینی را نسبت به عصر جدید در شراکت راهبردی خود نشان دهند. برای پکن و مسکو، چنین موضع گیریهایی هم اطمینان متقابل و هم پیامی بیرونی به جهان ارائه میکند که این دو همراهان نزدیک و احتمالاً الگویی از «گفتگو و اعتماد متقابل» هستند. در طول دهه گذشته، به ویژه پس از بحران کریمه 2014، تغییری از روایتهای «محور مصلحتی» و «پذیرش محتاط» به سمت مفهوم «محور اقتدارگرایی» و وضعیت «اوج» مشارکت صورت گرفته است. بیانیه رئیس کمیسیون اروپا، اورزولا فون در لاین، در جریان آخرین اجلاس سران اتحادیه اروپا و ناتو تأیید میکند که نگرانیها در مورد تغییر شکل مجدد نظم بینالمللی به نفع خود از سوی چین و روسیه، به موضوعی آشکارا تبدیل شده است. با این وجود، اکنون گمان میرود که شرکتهای چینی نوعی کمک نظامی و اقتصادی به روسیه ارائه کردهاند. علیرغم اینکه پکن علناً انتخاب هر یک از طرفهای درگیری را در میان هشدارهای آمریکا درباره عواقب آن رد کرده است، چگونه می توانیم این ماجرای پیچیده و نسبتاً مبهم را درک کنیم؟ روند رو به رشد تحقیقات نشان می دهد که روابط چین و روسیه در حال افزایش پیچیدگی است. روابط انرژی چین و روسیه در این زمینه تمرکز اصلی انها است. برجستگی امنیت (ناامنی) انرژی در مشارکت برای یک عصر جدید در واقع، همکاری در زمینه مسائل انرژی به عنوان «تکیه گاه» مشارکت راهبردی، هم از نظر اقتصادی و هم از نظر سیاسی عمل می کند. به گفته شی، تعامل دوجانبه در زمینه انرژی «سنگ بنای همکاری عملی» و «نیروی موثر برای امنیت انرژی جهانی» در دنیایی است که توسط رقابت راهبردی در هم شکسته…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.