بندیکت رومر، نویسنده کتاب «دیاسپورای مسیحی ایرانی: دین و ملت در تبعید» در مصاحبهای به تشریح محتوای این کتاب پرداخت. او در مورد نوشتن این کتاب گفت:« از طریق تماسهای شخصی با ایرانیان مقیم خارج، با پدیده کلیساهای ایرانی دیاسپورا آشنا شدم. چنین کلیساهایی معمولاً در گرایش الهیأتی انجیلی هستند و تقریباً در تمام شهرهای اصلی اروپای مرکزی و شمالی و همچنین در ترکیه، انگلستان و آمریکای شمالی وجود دارند. هنگامی که مطالعه آکادمیک این جوامع را آغاز کردم، متوجه شدم که اغلب، آثار علمی فارسی زبان در این زمینه، از جمله مجلات مسیحی ایرانی که در تبعید، ضبط خدمات و موعظهها در کلیساهای مسیحی ایرانی مقیم خارج نوشته شده است، جدی گرفته نمیشود. با توجه به تسلطم به زبان فارسی، تصمیم گرفتم کلیساهای ایرانی تبعیدی مسیحی را موضوع دکترای خود قرار دهم. از ابتدای این پروژه تحقیقاتی، ارجاعات مداوم مسیحیان ایرانی به فرهنگ ایرانی_فارسی و قرابت فرضی آن با دین مسیحیت، مرا شگفتزده کرد. در نتیجه ساختن هویت ملی متمایز ایرانی-مسیحی موضوع اصلی کتاب من شد.» رومر در ادامه اشاره میکند که این کتاب از بسیاری جهات یک اثر بین رشتهای است. قبل از هر چیز، کتاب به درک ما از منظر مذهبی ایران معاصر کمک میکند. مسیحیت یک دین رسمی در ایران است. آزادی مذهب برای مسیحیان فقط در مورد مراسم مذهبی که به زبانهای ارمنی یا آرامی برگزار میشود، اعمال میشود. هر گونه فعالیت مسیحی در زبان فارسی توسط دولت تأیید میشود و در بسیاری از موارد پیامدهای شدیدی مانند زندان، محرومیت از تحصیل و تبعید داخلی را به دنبال داشته است. موضوع دومی که در این کتاب مطرح شده، رابطه عمل مذهبی و دیاسپورا است. در مورد مسیحیان ایرانی در تبعید، میتوان دید که بسیاری از روایات مذهبی عمیقاً با تجربه جابهجایی اجباری آمیخته و از آن مطلع شدهاند. امیدها برای بازگشت به ایران مملو از…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.