اگر مقامات غربی، همانطور که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده در ماه ژوئن گفت، معتقدند که جنگ در اوکراین " قدرت، منافع و نفوذ روسیه را به شدت کاهش میدهد"، باید دوباره فکر کنند چرا که روسیه همچنان دارای نفوذ بین المللی قابل توجهی است. مسکو با اکثر مشتریان قدیمی خود، مانند هند و ویتنام، که برای حفظ سامانههای نظامی خود به روسیه متکی هستند، قراردادهای دفاعی ثابتی دارد. روسیه مجبور است بیشتر سربازان و انرژی خود را به اوکراین منتقل کند. اما همچنان پایگاههای هوایی و دریایی دائمی در سوریه دارد که به این کشور دسترسی مستقیم به دریای مدیترانه را میدهد و به آن اجازه میدهد که برای نیروهای آمریکایی مستقر در خاورمیانه چالش ایجاد کنند. شرکت شبه نظامی واگنر به رهبری مسکو چندین پایگاه در لیبی را تحت کنترل دارد که به عنوان مرکز لجستیکی برای فعالیتهای آن در ساحل عمل میکند. واگنر قرار است حتی پس از کشته شدن رئیس سابقش، یوگنی پریگوژین، که در یک سانحه هوایی (احتمالاً توسط ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه) جان خودش را از دست داد به فعالیت خود ادامه دهد. مسکو همچنین در حال بررسی این موضوع است که آیا پایگاههای بیشتری در آفریقا ایجاد کند یا نه. در واقع، برای روسیه، انزوای تازه شکل گرفته یک جنبه مثبت دارد: همکاری دفاعی قویتر و عمیقتر با بسیاری از کشورهایی که با ایالات متحده و اروپا نیز دشمن هستند. این مجموعه از کشورها - که از ونزوئلا تا کره شمالی امتداد دارند - ممکن است وجه مشترک زیادی فراتر از دشمنان مشترک نداشته باشند، و به طور جداگانه، هیچ یک از آنها قدرتمند نیستند. اما آنها با هم میتوانند به کرملین کمک کنند تا جنگ خود را علیه اوکراین ادامه دهد. آنها همچنین میتوانند به سایر اعضا کمک کنند تا جاه طلبیهای منطقهای خود را پیش ببرند و احتمال درگیری…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.