از ادغام اجباری زبان روسی و مقاومت پایدار مردم آذربایجان تا تلاشهای مستمر برای بازپسگیری هویت ملی، سیاستهای روسیه و شوروی تأثیر عمیقی بر زبان و فرهنگ آذربایجان داشته است. امپراتوری روسیه در اوایل قرن نوزدهم آذربایجان را ضمیمه کرد و بعداً اتحاد جماهیر شوروی کنترل خود را بر این سرزمین مستحکم کرد. دولت شوروی سیاستهایی را برای سرکوب فرهنگ و زبان آذربایجان به اجرا گذاشت و زبان روسی را به عنوان زبان دوم اجباری معرفی کرد که هدف آن تضعیف هویت ملی آذربایجان بود. رژیم شوروی استفاده از زبان روسی را در مدارس، دولت و زندگی عمومی به کار گرفت و آن را به زبان قدرت و اعتبار تبدیل کرد. کودکان آذربایجانی به زبان روسی آموزش میدیدند که برای پیشرفت شغلی ضروری بود. این سیاست روسیسازی تلاشی عمدی برای ادغام آذربایجان در دولت شوروی و کاهش هویتهای محلی بود. بهانه «باسواد کردن آذربایجانی ها» به معنای یادگیری تاریخ و ادبیات روسیه بود، در حالی که فرهنگ آذربایجان به حاشیه رفته بود. الفبای سیریلیک جایگزین شد و نخبگان آذربایجانی که برای پاسداشت زبان خود مقاومت کردند یا سرکوب شدند یا تبعید شدند. آذربایجان، به ویژه جمعیت مسلمان آن، با وجود پیشرفتهای اولیه مانند اولین مدرسه زنان در شرق مسلمان (1901) و حق رای زنان (1918) تحت این یکسانسازی فرهنگی رنج میبردند. ادبیات، موسیقی و هنر برای انطباق با رئالیسم سوسیالیستی و ترویج آرمانهای شوروی سانسور شدند. جشنهای سنتی آذربایجان، مانند نوروز، سرکوب یا تغییر نام داده شد. با وجود این اقدامات، تحرکات زیرزمینی و جشنهای خصوصی، فرهنگ آذربایجان را زنده نگه داشت. امروزه ابتکارات متعددی با هدف احیای زبان و فرهنگ آذربایجانی انجام میشود. اتحادیه اروپا همچنین از مردم آذربایجان با تأمین بودجه برای ابتکارات فرهنگی و کمک به افزایش انعطاف پذیری بخش فرهنگی حمایت میکند. دورههای زبان، جشنوارههای فرهنگی و برنامههای آموزشی آسیبهای دههها نفوذ شوروی را معکوس میکنند.…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.