از همان ابتدا مشخص بود که پیش‌بینی ترکیب کابینه استارمر از حدس ترکیب تیم ملی فوتبال انگلیس در فینال مسابقات یورو 2024 راحت‌تر باشد. با این وجود، ترکیب اعضای این کابینه یک غافلگیری داشت. انتصاب لیزا نندی به عنوان وزیر امور خارجه در امور فرهنگ، رسانه و ورزش (DCMS) باعث ناامیدی اولیه در محافل توسعه شد؛ زیرا نندی چشم اندازی جدید و تفکر تازه بسیار مورد نیاز را برای توسعه به ارمغان می‌آورد که عمدتاً حول محوریت مشارکت‌های برابر و نیاز به اتصال مجدد جوامع محلی به مسائل جهانی بود. انتصاب بعدی آنلیس دادز به ما اطمینان داد که توسعه در دستان امنی قرار دارد و مهمتر از همه، این رویکرد، دست بازی برای ایده‌های جدید و تغییرات بسیار مورد نیاز دارد. انتصاب نندی در راس DCMS به دور از ناامیدی، در واقع یک فرصت است. برای دولتی که سیاست‌های مشترک را ارج می‌نهد، حضور یک سیاستمدار باتجربه که توانایی درک توامان مسائل توسعه اقتصادی و نقش جوامع محلی در این توسعه را دارد، غنیمت است. به طور گسترده‌ای، این مطلب جا افتاده است که فرهنگ، رسانه‌ها و ورزش همه اجزای اصلی «قدرت نرمی» هستند که بریتانیا می‌تواند در صحنه بین‌المللی برای بازیابی اعتبار و نفوذ خود از آن‌ها استفاده کند. با این حال، این مهم نیاز به اقدامی قاطع و سرمایه‌گذاری استراتژیک دارد تا آنچه که در حال حاضر عمدتاً یک آرزو است به واقعیت تبدیل شود. چیزهای زیادی برای ساختن وجود دارد. در 90 سال گذشته، شورای بریتانیا کمک کرده است تا فرهنگ، بخشی از تعامل بین‌المللی بریتانیا شود و زیرساختی از بودجه، تخصص و حضور واقعی در بسیاری از کشورها ایجاد شود. با این حال، این تلاش‌ها اغلب جدا از یک استراتژی گسترده‌تر تعامل بین‌المللی انجام می‌گیرد. چیز دیگری که می‌توان بر روی آن ایجاد کرد، بخش فرهنگ و هنر داخلی پر جنب و جوش بریتانیا، با…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.