در زمان ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید در ژانویه، تنبیه ایران در ذهن او نبود. در عوض، او با اجتناب از لفاظیهای توهینآمیز، رد تغییر رژیم و اعلام سلاحهای هستهای بهعنوان تنها خط قرمز خود، تلاش زیادی برای اعلام تمایل خود به توافق انجام داد. سیگنالهای مشابهی نیز از سوی ایران دریافت شد. مذاکرات مستقیم با ترامپ، خط جدید تهران بود. با این حال، این فرصت بینظیر بهسرعت در حال از بین رفتن است. سیاست آمریکا در قبال ایران بار دیگر به دست نئوکانهایی افتاده است که امید ترامپ برای رسیدن به توافق با ایران را در دوره اول ریاست جمهوریاش خراب کردند. در آن زمان، علیرغم لفاظیهای تند و تهدیدات نظامی، ترامپ واقعاً به دنبال توافق جدیدی با ایران بود. اما او توسط افرادی مانند مایک پومپئو و جان بولتون که میخواستند اوضاع را به سمت جنگ سوق دهند، مشاورههای نادرست و غیرصادقانهای دریافت کرد. نئوکانها ترامپ را فریب دادند تا فکر کند افزایش تحریمها ایران را در هم خواهد شکست و آن را مجبور به تسلیم شدن در برابر خواستههای آمریکا خواهد کرد. برای ترامپ، این منطقی به نظر میرسید. او میخواست توافقی داشته باشد و فشار بر ایران قبل از مذاکرات کاملاً منطقی بود. خواستههای حداکثری فقط بخشی از بازی بود و تهران مطمئناً این را درک میکرد. اما پومپئو و بولتون از همان ابتدا میدانستند که درخواست تسلیم ایران همراه با تحریمهای خفقانآور، تنها در صورتی که هدف جنگ باشد نه مذاکره، استراتژی کاملی بود. لفاظیهای ترامپ در مورد ایران در سال ۲۰۲۴ بهطور قابلتوجهی متفاوت بود. اشارهها به تغییر رژیم، خواستههای حداکثری و توهینهای کوچک از بین رفته بود. در عوض، او بر تمایل خود به توافق و صلح تمرکز کرد. معاون رئیسجمهور ، جی. دی. ونس، در برنامه تیم دیلون شو، استدلال استراتژیکی علیه جنگ با ایران ارائه کرد و گفت که «منافع…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.