بیش از سه دهه است که آذربایجان و ارمنستان در وضعیت جنگی قرار دارند. گاهی اوقات این وضعیت به شکل یک درگیری منجمد با درگیری اندک در میآید و در مواقع دیگر خصومتها شدید، پرهزینه و خونین بوده میشود. در خلال فروپاشی آشفته اتحاد جماهیر شوروی، ارمنیهای قومی ساکن در منطقه قره باغ آذربایجان با روشهای فراقانونی سعی در جدایی کردند. بلافاصله پس از آن، نیروهای نظامی ارمنی با حمایت از شبه نظامیان قومی ارمنی وارد آذربایجان شدند و جنگ خونینی در گرفت. تا سال ۱۹۹۴، آتش بس متزلزلی توافق شد.این امر در اکثر موارد تا جنگ دوم قره باغ کوهستانی در سپتامبر ۲۰۲۰ برقرار بود. در این زمان، آذربایجان عملیات نظامی بزرگی را برای بازپسگیری اراضی از دست رفته به ارمنستان در اوایل دهه ۱۹۹۰ آغاز کرد. در ماه نوامبر، یک تلاش دیپلماتیک به رهبری روسیه به جنگ پایان داد. تا پایان سال ۲۰۲۰ بیش از ۲۰۰۰ نیروی حافظ صلح روسی در بخشهای باقیمانده قرهباغ مستقر شدند که تحت کنترل مقامات رسمی ارمنستان باقی مانده بودند. در سپتامبر سال گذشته بار دیگر درگیری آغاز شد که در نتیجه آذربایجان باقی مانده قره باغ را پس گرفت. دهها هزار ارمنی از ترس یک نسل کشی که در نهایت اتفاق نیفتاد، از مرز به ارمنستان فرار کردند. جالب اینجاست که نیروهای حافظ صلح روسی در این مدت کوتاه نبرد بیکار نشستند و کاری انجام ندادند. ماه گذشته دو طرف مذاکراتی را در آلماتی قزاقستان آغاز کردند تا به یک راه حل پایدار برای مناقشه چند دهه خود دست یابند. این گفتگوها قابل توجه بود، زیرا برای یک بار هم که شده، هیچ دخالتی از سمت روسیه، آمریکا یا اروپا وجود نداشت. این مذاکرات تاکنون نتایج مثبتی به همراه داشته است. به عنوان مثال، ارمنستان چهار روستا در امتداد مرز را به آذربایجان بازگرداند که از زمان جنگ در دهه ۱۹۹۰،…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.