در مواجهه با انقضای قریبالوقوع تحریمهای سازمان ملل، اتحادیه اروپا و بریتانیا تمایلی به فعال کردن مکانیزم «ماشه» وجود ندارند، اما باید به طور یکجانبه برخی از محدودیتهای خود را بر تهران تمدید کنند. امسال آمریکا و ایران چندین دور مذاکرات غیرمستقیم داشتهاند و برای کاهش تنشها و زنده نگه داشتن امید به توافق هستهای نهایی، گامهای متعددی برداشتهاند. با این حال تهران کماکان به رفتار بیثباتکننده خود ادامه داده است؛ از تامین سلاح برای روسیه به منظور استفاده علیه اوکراین و سرکوب شهروندان در داخل گرفته تا توقیف کشتیهای تجاری در خلیج فارس و تولید اورانیوم غنیشده با عیار بالا. اینگونه اقدامات بر تردیدها درباره تعهد ایران به کاستن از تنش ها صحه میگذارد. در ۱۸ اکتبر، رشتهای از ضربالاجلهای برجام، تنشهای غرب با ایران را بهشدت برجسته خواهد کرد. گرچه واشنگتن و تهران دیگر به شروط توافق هستهای ۲۰۱۵ پایبند نیستند، اما برخی از عناصر آن به صورت خودکار عملی میشود؛ از جمله انقضای برخی از تحریمها و محدودیتها درکمتر از سه ماه آینده. حال که ظاهرا «مکانیسم ماشه» (بازگشت کامل تحریمها) از گزینههای روی میز مذاکره کنار گذاشته شده است، اتحادیه اروپا و بریتانیا برای اطمینان از اینکه ایران از کاهش ناموجه تحریمها سود نمیبرد، باید گامهای دیگری بردارند. نگرانیها درباره مکانیسم ماشه برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) و پیرو آن، قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل، تاریخهایی را برای انقضای اکثر محدودیتهای تعیینشده علیه ایران مقرر کرده است. دولتهای اروپایی برای جلوگیری از انقضای این محدودیتها میتوانند روندی موسوم به «مکانیسم ماشه» را آغاز کنند که قطعنامههای قبلا منقضیشده سازمان ملل علیه ایران را دوباره فعال و تمام تحریمهای لغو شده ناشی از توافق برجام را دوباره اعمال کند. با این حال، اگر ایران دست به تنشهای بزرگ تازه نزند، بسیار بعید است که طرفهای اروپایی برجام (بریتانیا، فرانسه، و آلمان) به این سیاست روی آورند.…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.