۵ اکتبر، یک هیئت انتخاباتی که توسط احمد الشرع، رئیس جمهور موقت سوریه، منصوب شده بود، دو سوم از اعضای مجلس ملی را انتخاب کرد که ظرف ۳۰ ماه آینده قانون اساسی دائمی را تدوین خواهد کرد. تصادفاً، اکتبر همچنین بیستمین سالگرد همهپرسی قانون اساسی عراق است. شباهتهای بین عراق و سوریه - تنوع قومی-مذهبی مشترک، گذشته بعثی، موقعیت ژئواستراتژیک و تجربه آسیبهای تحریمها و داعش - فرصتی ارزشمند برای سوریه فراهم میکند تا از همسایه شرقی خود بیاموزد. مهمترین این درسها، وعده فدرالیسم است، مدلی که عراق برای مدیریت اختلافات داخلی و حفظ وحدت خود اتخاذ کرد. درسهایی از عراقهمهپرسی قانون اساسی عراق که در ۱۵ اکتبر ۲۰۰۵ برگزار شد، توسط آرمانهای ملی در طول اشغال شکل گرفت. اگرچه این همهپرسی با حضور نظامی مداوم ایالات متحده لکهدار شد، اما همچنین نشان دهنده تلاشی به رهبری عراق برای بازپسگیری حاکمیت و ایجاد یک قرارداد اجتماعی فراگیر بود. مانند سوریه امروز، عراق زمانی تحت قانون اساسی موقت اداره میشد. قانون اداری انتقالی (TAL)، که تحت نظر ال. پل برمر، مدیر اداره موقت ائتلاف ایالات متحده، تشکیل شد، از نظرات مخالفان تبعیدی عراق بهره برد، اما منعکس کننده صداهای متنوع ملی عراق نبود. رهبران عراقی، از جمله آیت الله العظمی علی سیستانی و مراجع مذهبی در نجف، برای یک فرآیند قانون اساسی به رهبری عراق تلاش کردند که منجر به انتخابات برای یک نهاد نماینده برای تهیه پیش نویس قانون اساسی و یک همه پرسی سراسری برای تصویب آن شد. سوریها اکنون در حال تهیه پیش نویس قانون اساسی خود بدون سمیت و فوریت ناشی از اشغال خارجی هستند. در حالی که دولت جدید سوریه باید حاکمیت خود را از جناحهای داخلی پراکنده بازپس گیرد و با فشارهای حامیان خارجی خود و ایالات متحده مقابله کند، این امر به سوریه مزایای خاصی نسبت به عراق میدهد. با این وجود، ضروری است…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.