دو سال پس از مرگ مهسا امینی در سال ۲۰۲۲، جامعه خلاق ایران به عنوان یک نیروی قوی در مبارزه جاری برای حقوق بشر و آزادی‌های بنیادی ظهور کرده است. شناسایی بین‌المللی خطرات حاد که خلاقان در ایران با آن روبرو هستند، برای اطمینان از ادامه نقش حیاتی آن‌ها در دفاع از حقوق بشر ضروری است. هنرمندان معمولاً در مقایسه با دیگر مدافعان حقوق بشر، مانند فعالان، وکلا و خبرنگاران، در دریافت حمایت‌های انسانی با مشکلات بیشتری مواجه هستند، زیرا هنر همیشه به عنوان یک رسانه برای نارضایتی یا بیان سیاسی شناخته نمی‌شود. اگر خلاقان ایرانی به عنوان مدافعان حقوق بشر شناسایی شوند، در شرایطی بهتر قرار خواهند گرفت تا در زمان تهدید یا نقض حقوقشان، که از زمان آغاز اعتراضات ۲۰۲۲ وجود داشته، به حمایت دسترسی پیدا کنند. ده‌ها هزار نفر در پاسخ به مرگ امینی به قیام «زن، زندگی، آزادی» پیوستند و از روزهای ابتدایی این اعتراضات، هنرمندان، موسیقی‌دانان، نویسندگان و خلاقان پیام‌سازی این حرکت را شکل دادند. کار آن‌ها احساسات خام معترضان را به طوفانی قدرتمند تبدیل کرد و خواسته‌های کسانی که جان خود را در خیابان‌های شهرها و روستاهای ایران به خطر می‌اندازند، به وضوح بیان کرد. نقش محوری هنرمندان معاصر در ایران در گزارشی بی‌سابقه از «ابتکار آزادی هنری» (AFI) تحت عنوان «من خلق می‌کنم، من مقاومت می‌کنم؛ هنرمندان ایرانی در خط مقدم تغییر اجتماعی» به تصویر کشیده شده است. این گزارش مستند می‌کند که چگونه نیروهای خلاق در ایران یک اعتراض سراسری را به یک قیام فرهنگی تبدیل کردند که در سطح جهانی طنین‌انداز شد. یکی از مثال‌های تأثیرگذار اعتراضات توسط هنر، آهنگ «برای» شروین حاجی‌پور است. «برای» به سرعت به سرود غیررسمی این حرکت تبدیل شد. «برای» همچنان تأثیر قوی خود را حفظ کرد و به قلب میلیون‌ها نفر نفوذ کرد و صدای اعتراضات بدون رهبری و غیرمتمرکز را که توجه جهانی را…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.