شناسایی کشور فلسطین توسط استرالیا، بریتانیا، کانادا و فرانسه یک لحظه مهم در مسیر مسئله فلسطین و در سیاستهای منطقهای و بینالمللی پیرامون آن است. پس از دههها تردید غربیها که بین حمایت لفظی از راهحل دو دولتی و واقعیت عملی تثبیت اشغال اسرائیلی سرزمینهای فلسطینی گرفتار شده بودند؛ این گام دریچهای جدید در یک چشمانداز سیاسی باز میکند که پیش از این با جنگها و بحرانها، به ویژه در بحبوحه جنگ در غزه، نقض قوانین توسط اسرائیل در کرانه باختری، و تنشها در مرزهای لبنان و سوریه با اسرائیل، سنگین شده است. اهمیت به رسمیت شناختن، در بُعد حقوقی آن است که مستقیماً موازنه قدرت در میدان را تغییر نمیدهد و البته پیام سیاسی که به جامعه بینالمللی منتقل میکند را نمیتوان نادیده انگاشت. بریتانیا و فرانسه ستونهای بنیانگذار نظم بینالمللی پس از جنگ جهانی دوم و اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل هستند، در حالی که استرالیا و کانادا بخشهای جداییناپذیر ائتلاف فرامنطقهای غرب میباشند. به رسمیت شناختن آنها نشان میدهد که اجماع به اصطلاح غربی، که دههها با موضع ایالات متحده و اسرائیل همسو بود، به تدریج در حال فرسایش است. از نظر دیپلماتیک، به رسمیت شناختن، روایت فلسطینی را بر نقشه سیاسی بینالمللی حک میکند و این اصل را احیا مینماید که اشغال اسرائیل سرنوشتی دائمی نیست و مردم فلسطین حق سلبناپذیر تعیین سرنوشت خود را دارند. به رسمیت شناختن، عملیات نظامی اسرائیل در غزه را متوقف نمیکند، و گسترش شهرکسازی در کرانه باختری را نیز باز نمیدارد. با این حال، مشروعیت اقدامات اسرائیل در سطح بینالمللی را تضعیف میکند. امروز، دولت راست افراطی اسرائیل با یک محیط جهانی فزاینده منتقد و مخالف روبرو است. مصونیت دیپلماتیکی که اسرائیل برای دههها از آن برخوردار بود، دیگر تضمین شده نیست. به رسمیت شناختن همچنین جایگاه تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) را، علیرغم ضعفهای ساختاری آن، تقویت میکند و…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.