افکار عمومی در دو سال پس از پایان سیاستهای سختگیرانه کووید چین تغییر کرده است. مردم اکنون بدبینتر و نسبت به آینده نامطمئنتر هستند و تعداد بیشتری از آنها معتقدند وضعیت موجود، بهویژه در مورد توزیع ثروت و منابع، ناعادلانه است. سرخوردگی برخی را به مهاجرت واداشته و برخی دیگر اقدام به انتقال پول خود به خارج از کشور کردهاند. فقدان اعتماد به رهبری و نهادهای کشور، تلاشهای پکن برای دستیابی به اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی را پیچیده خواهد کرد. همهگیری کووید-19 رویدادی تحولآفرین با اثرات عمیق و ماندگار بر جامعه چین بود. در روزهای اولیه، مردم از تلاشهای دولت برای کنترل شیوع ویروس استقبال کردند، حتی زمانی که سیاستهای آن مداخله جویانه و گاهی اوقات سختگیرانه بود. اما با افزایش قرنطینهها و درگیر شدن کل جامعه در مبارزه با بیماری و آسیب به فعالیتهای تجاری و تعاملات اجتماعی، ناامیدی افزایش یافت. سرانجام زندگی به حالت عادی بازگشت اما اثرات باقیمانده تجربه کووید، بحران اعتماد را تداوم بخشیده است. این امر پیامدهای مهمی برای حکومتداری، عملکرد اقتصادی و انسجام اجتماعی چین دارد. هنگامی که سیاست کووید صفر در دسامبر 2022 - پس از یک سری اعتراضات عمومی در ماه قبل - به طور خلاصه کنار گذاشته شد، پایان آزمایشهای گسترده و الزامات قرنطینه سختگیرانه همراه با تسکین بود. اما ناگهانی بودن تغییر موضع رهبری، این احساس را تقویت کرد که اصرار آن بر پایبندی به سیاست کووید صفر، خودسرانه، غیر واقعی و خودخواهانه بوده است. از سویی دیگر رشد اقتصادی و سرمایهگذاری خصوصی در دو سال گذشته کند شده است و کاهش ارزش املاک، صاحبان خانه ها را نگران کرده است. در پاسخ به نگرانیهای فزاینده در مورد اشتغال و رشد دستمزدها، دولت ابتکارات جدیدی را برای ارتقای رفاه اجتماعی اعلام کرد اما سیاستهای اقتصادی آن همچنان به سمت عرضه گرایش دارد. ناامنی مداوم، مانعی برای رشد بوده…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.