از زمان بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در سال ۲۰۲۱، بیش از ۸۰ فرمان علیه زنان و دختران صادر شده است. جمعیت زنانه ۲۰ میلیون نفری کشور اکنون با محدودیتهای شدیدی در تمام جنبههای زندگی خود از ممنوعیت اولیه آموزش برای دختران بالای ۱۲ سال تا آخرین اقدام غیرقابل قبول که در آگوست توسط رهبر طالبان، ملا هبتالله، تأیید شد و زنان را از صحبت کردن در مکانهای عمومی منع کرد، مواجه است. زندگی برای زنان افغان به قدری محدود شده است که اکنون از کار در ادارات دولتی و رفتن به پارکها یا سفر بدون همراه مرد منع شدهاند. سالنهای زیبایی بسته شده و زنان و دختران حتی از آواز خواندن نیز منع شدهاند. اخیراً وزیر ترویج فضیلت طالبان اعلام کرده است که زنان نباید در حین نماز، الله اکبر را بهصورت بلند بگویند. مریل استریپ در یک جلسه در مجمع عمومی سازمان ملل در سپتامبر گفت: «در کابل، حتی یک گربه بیشتر از یک زن آزادی دارد». این انکار حقوق و آزادیهای بنیادی بهطور بیرحمانهای اجرا میشود. با این حال، زنان در افغانستان اقداماتی کوچک برای مقاومت انجام میدهند و زنان افغان در خارج از کشور توجه جهانیان را به اقدامات ضد زنانه طالبان جلب و ادعا میکنند که این وضعیت نمایانگر «آپارتاید جنسیتی» است. ریحانه، ۳۰ ساله، که برای یک سازمان غیرانتفاعی بینالمللی در کابل کار میکند، از بار روانی که این تهدید روزانه از خشونت به همراه دارد، میگوید: «هفته گذشته، مادرم در یک مینیبوس عمومی به سمت دندانپزشکی بود که طالبان او را مجبور به پیاده شدن کردند زیرا مردان نیز در آنجا بودند. او به آنها گفت که ۵۰ سال دارد اما آنها او را تهدید به شلاق کردند و مجبورش کردند پیاده شود». از زمان صدور آخرین فرمان، ریحانه بیشتر محدود شده و مجبور است از خانه کار کند. او میگوید: «بیش…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.