علی‌رغم وضعیت نامساعد فارس‌های رومی، که در ایران به عنوان کولی‌های فارسی نیز شناخته می‌شوند و اغلب به آنها بی‌احترامی می‌شود، واقعیت آنها تا حد زیادی ناگفته است. فارس‌های رومی سهم بسزایی در توسعه فرهنگ ایرانی داشته‌اند و برخلاف باور عمومی محلی، گروهی بیگانه نیستند که در داخل ایران زندگی می‌کنند. حضور مردم فارس‌رومی‌در ایران توسط بسیاری از ایرانیان به عنوان نقطه بحران یا چالش اجتماعی در نظر گرفته می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که مردم فارس‌های رومی از نژاد هندی هستند و زبان آنها متعلق به گروه زبان هندی است. علاوه بر این، ویژگی‌های ژنتیکی آنها را می‌توان به شبه قاره هند مربوط کرد. منابع تاریخی ایران، که قدمت آنها به بیش از ۱۵۰۰ سال و به پایان دوران ساسانیان بازمی‌گردد، بیان می‌کنند که بهرام پنجم، معروف به بهرام گور، پانزدهمین پادشاه ساسانی، هزاران نوازنده و رقصنده را از هند به ایران آورده است. ابوالقاسم فردوسی (۳۲۹-۴۱۸ هجری قمری)، شاعر مشهور ایرانی، در کتاب شاهنامه خود نوشت: بهرام گور به آنها گندم، گاو و الاغ داد تا بتواند از آنها به عنوان کارگر و برده کشاورزی کار بکشد اما آنها هرگز تن به این کار ندادند. آنها از گندم و گاو استفاده کردند و فقط از الاغ‌ها استفاده‌ای نکردند. بهرام سپس به آنها دستور داد که بر روی الاغ‌ها سوار شوند، به سراسر کشور سفر کنند و شادی را از طریق آواز خواندن و رقصیدن برای مردم گسترش دهند. مطالعه دیگر از ایران نشان می‌دهد که جدایی و مهاجرت مردم فارس‌رومی همزمان با حمله سلطان محمود غزنوی به هند بوده است. برخی از مورخان نیز بر این باورند که شاه دوم ساسانی، شاپور اول، هزاران کولی را از کابل به استان خوزستان در جنوب غربی ایران برای کار در ساخت پل شادروان در شهر شوشتر آورده است. گزارش‌های تاریخی از اروپا نشان می‌دهد که افرادی با ویژگی‌ها و ویژگی‌های مشابه…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.